5 พ.ย. 2557

ประสบการณ์สอนชีวิต

      วันนี้ตกหนักดั่งกับฟ้ารั่ว เสียงฟ้าร้องคำรามดังก้องกังวานไปทั่ว เด็กๆ ที่กำลังเล่นกีฬาอยู่กลางสนามอย่างสนุก พากันวิ่งหลบฝนที่ซัดกระหน่ำไปคนละทิศคนละทาง เด็กๆ บางคนวิ่งออกมาเล่นยอกล้อกับสายฝนที่โหมลงมาอย่างบ้าคลั่งแล้วก็วิ่งกลับเข้าไปหลบฝนที่ตึกจนขะมุกขะมอมไปทั้งตัว
_เมื่อช่วงเช้าครูชวนนักเรียนพูดคุยถึงเรื่องความลำบาก ก็เลยยกกรณีของหลายๆ บุคคลที่เคยผ่านชีวิตที่ตรากตรำมาหลายคน คนที่มีทุกย่างพร้อมสรรพจะไม่รู้จักการต่อสู้ชีวิต สิ่งหนึ่งที่ครูมอบให้ได้ในช่วงเวลาสอนก็คือประสบการณ์เดิมที่นำมาต่อเติมกัน ครูฟังเรื่องที่ศิษย์เล่าต่อเติมเสริมกันเพื่อเสริมกำลังใจให้กันและกัน เพื่อนๆ ที่พร้อมสรรพก็ได้ฟังเรื่องของคนอื่นที่ลำบากกว่าอีกด้วย

_อีกเรื่องหนึ่งที่ครูพูดเสริมกับเด็กๆ วันนี้ประเด็นกล้องครูสังข์ใช้งานไม่ได้ ชวนพี่ ม.1 คิดว่าเราจะทำยังไง “ตอนนี้กล้องครูสังข์เครื่องเล็กNikon ที่พวกเราเคยยืมมาถ่ายทำมันใช้งานไม่ได้แล้ว อาจจะมากล้องตกกระแทรกพื้นทำให้อุปกรณ์ภายในพังเสียหาย” ครูพูดไปพร้อมสอดส่ายสายตาสบตาเด็กแต่ละคนกวาดสายตาไปมามองรอบวงกลม ขณะที่เด็กๆ ตั้งใจฟังแทบสัมผัสได้ถึงจังหวะเสียงเต้นของหัวใจแต่ละคน
“แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือเราเคยไปยืมกล้องครูเขามา อาจจะมาจากครั้งหนึ่งที่ครูเห็นพี่ชาติทำกล้องตกกระแทรกพื้นหรือเปล่าครูก็ไม่รู้” ครูพูดตรงๆ จี้ให้พี่ชาติรู้ตัวเร็วขึ้นในสิ่งที่ทำแล้วปกปิดเหตุการณ์นั้นเอาไว้ เหมือนจะไม่อยากให้ใครล่วงรู้ความลับนั้น
“แต่วันนั้นพวกผมก็นำกล้องมาเปิดใช้งานได้ปรกติ และยังถ่ายทำต่อจนเสร็จนะครับ” พี่ชาติพยายามอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น
“อย่างน้อยเราเป็นผู้ที่ไปยืมกล้องครูเขามา เราต้องมีส่วนรับผิดชอบนะ ครูสังข์เขาไม่พูดอะไรไม่ใช่ว่าพวกเราจะปล่อยให้มันเป็นไปเลยตามเลย โดยที่จะไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ ครูเขาก็ต้องใช้เงินตัวเองไปซ่อมในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำมันขึ้นมาเองนั้นหรือ?” ครูพูดออกไปพรางให้นักเรียนครุ่นคิดถึงความรู้สึกของผู้อื่น
ช่วงเย็นผมได้เข้าไปพูดคุยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครูสังข์
“กล้องมันอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นจากเด็กๆ หรอกมั่งครับ เพราะมันเป็นแบบนี้บ่อยครั้งครับ” ครูสังข์พูดเหมือนอยากบอกว่าเด็กๆ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับกล้องหล่นกระแทรกพื้นในครั้งนี้
“วันนี้ครูชวนคุยหลายๆ อย่างและรวมเรื่องกล้องนี้ด้วยครับ” ผมบอกสิ่งที่เด็กๆ สะท้อนและครูสอนเรื่องราวจากเหตุการณ์กับเด็กๆ (ครูณีชวนคุยประเด็นกล้อง)

:: : :::: ::

_ครูทุกคนต่างมีภาระค่าใช้จ่ายใช้เงินอย่างกระเบียดกระเสียรเพราะกลัวเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือน ไหนจะเป็นค่าใช้ในเดือนต่อไป ค่าใช้สอยต่างๆ ที่ครูทุกคนต่างแบกภาระกับผู้มีพระคุณรอบๆ ตัว ครูต่างตอบแทนคุณผ่านสิ่งของใช้สอยหรือเงินส่วนหนึ่งจากเงินเดือนโอนถึงแม่พ่อ ดูแลจิตใจท่านและอีกอย่างหนึ่งคุณครูทุกคนก็เคยผ่าฟันจากประสบการณ์ที่เรียนมหาวิทยาลัยฯ เป็นสิ่งที่นำมาใช้ถ่ายทอดเรื่องราวแฝงแง่คิดให้นักเรียนได้ดีทุกๆ วัน

_ขณะที่ฝนข้างนอกยังโหมกระหน่ำดูเหมือนว่ายังจะไม่มีท่าทีว่าฝนจะหยุดตกโดยเร็วพลัน ต้นไผ่หน้าตึกประถมถูกลมพัดวี้ดว้าดไผ่โอนเอนไปมาตามทิศทางลม

มุมหนึ่งของตึกประถมผมเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังขะมักเขม้นอ่านหนังสือกัน ท้าทายต่อเสียงน้ำฝนที่ตกกระแทกหลังคากระเบื้องที่อยู่สูงจากพวกเขาราวเท่าๆ กับแป้นบาสเกตบอล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น