ตื่นมาแต่เช้าตรู่ของ 29/11/58
เจอข้อความน่าประทับตรึงใจมากจากผู้ปกครองท่านหนึ่งและยังเป็นกำลังใจเสริมพลังใจให้คุณครูนอกกะลา
เลยขอเก็บเรื่องราวที่มีคุณค่าและความหมายอันตราตรึงนี้ไว้ในบล็อกนี้ครับ
.......................................
แด่...คุณครูลำปลายมาศพัฒนาทุกท่าน
คุณแม่ไอดินอยากแบ่งปันข้อความที่โพสต์ในเฟซบุคที่นี่อีกครั้ง
เพราะคุณแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟซกับคุณครูอีกหลายๆท่าน อยากจะบอกอีกหลายๆครั้งว่า
วิถีลำปลายมาศพัฒนา ที่เราให้โอกาสเรียนรู้และสะท้อนกันและกันด้วยมิตรภาพเพื่อจุดหมายเดียวกันคือการพัฒนาเด็กๆและชุมชน
มันช่วยเสริมแรงใจให้ไปทำงานในบรรยากาศลบๆ
แบบการตรวจสอบและตัดสินคนอื่นได้ดีเหลือเกิน
(คุณครูคงไม่แปลกใจว่าทำไมคุณแม่ชอบมาโรงเรียนบ่อยๆ ถ้าไม่อยู่ในช่วงเดินทาง)
ขอบพระคุณคุณครูใหญ่ที่ให้กำเนิดวิถีที่เห็นคุณค่าของมนุษย์แบบนี้
ขอบพระคุณคุณครูทีมบุกเบิกที่ดำเนินงานสานต่อและหล่อเลี้ยงมันไว้
ขอบพระคุณคุณครูรุ่นใหม่ๆที่เปิดใจมองเห็นมุมที่ดีงดงามของมัน
คิดถึงเพลงลมใต้ปีก (Wind Beneath My Wings ของ Bette
Midler) ขึ้นมาจับใจค่ะ
ด้วยรักจากใจ
แม่ไอดิน
*********************
Time's up!! หมดเวลา..พรุ่งนี้จะขึ้นเครื่อง นอนไม่หลับเลยนะนี่!!
รอบนี้อยู่บ้านนานถึง 5 อาทิตย์
ได้ร่วมทำกิจกรรมหลายอย่างกับคนที่เรารัก และ/หรือให้คนที่เรารัก
หนึ่งในนั้นคือได้รับโอกาสเป็น "ครูสมัครใจ"
ช่วยเสริมการสอนวิชาภาษาอังกฤษกับคุณครูที่โรงเรียน
เราพกความตั้งใจ"ให้"ไปเต็มเปี่ยม (เน้น Edutainment) แต่กลับมารู้ตัวว่าเรา "รับ"มาเต็มๆ ในระดับเด็กเล็ก
ครูอุ้ม"มีของ"มาเล่นได้อย่างมีจินตนาการเสริมความรักและรู้สึกดีกับภาษาอังกฤษ
ในระดับประถม 4-6 ครูสังข์ ครูฟิว สามารถหาสื่อการสอนที่เข้าใจง่ายเพื่อกระตุ้นเด็กๆให้กล้าออกเสียงถูกต้อง(จนเราต้องขอเอาไปใช้เสริมในพี่มัธยม)
ครูสังข์ใช้เพลงและหนัง(รวมการ์ตูน)ฝรั่งเป็นตัวช่วย
อันนี้โดนใจมากๆเพราะเรามาสายนี้
เราไม่ใช่เป็นคนที่ได้คะแนนวิชาการเกี่ยวกับภาษาอังกฤษสูงลิ่ว
ไม่ถนัดจำหลักการอะไรเยอะแยะ แต่มันมาจากความรู้สึกดีและฝึกๆๆๆร้องเพลงจนออกเสียงได้ค่อนข้างดีจนเคยมีฝรั่งถามว่าภาษาไทยออกเสียงคล้ายกับภาษาอังกฤษมากเลยเหรอ
ฝรั่งปากจัดร่วมห้องสมัย ป.โท
ก้อบอกว่าเราเป็นคนเอเชียคนเดียวในห้องที่นำเสนองานแล้วฟังรู้เรื่อง
เว่อรร์ร์มาก(คำนี้ฝรั่งไม่รู้เรื่องนะ555) เราไปทำงานฟิลิปปินส์ก้อรู้จากเพื่อนว่าเค้าใช้วิธีเดียวกัน
รายการทีวีประกวดร้องเพลงฝรั่งเยอะมาก เพื่อนๆเรานี่มีไมโครโฟนประจำตัวกันเลยล่ะ
ทุกวันนี้คนฟิลิปปินส์เลยมารับจ้างสอนอังกฤษคนไทยและดึงงานนานาชาติกลับไปประเทศมากขึ้นเรื่อยๆ
(รวมทั้งที่บริษัทเราด้วย...ปวดใจ!!)
อยากจะกระซิบบอกกระทรวงศึกษาว่าเราควรแจกไมโครโฟนคาราโอเกะฟรีก่อนแจกแทบเลตป่าว 555
คนไทยเรียนแกรมม่าท่องคำศัพท์ก่อน แต่ฝรั่งเรียนรู้การออกเสียง(phonic)ก่อน ถ้าฟังเสียงออก ก้อจะรู้ว่าอ่านและเขียนยังไง
ไม่ต้องท่องศัพท์แทบตาย!! (แต่คำยากๆก้อหา trick จำกันเอาเองเด้อออ)
ส่วนแกรมม่าน่ะผิดเค้ายังเข้าใจจาก content รอบๆเล้ยยย
สุดท้ายนี้อยากจะส่งกำลังใจมาให้ทีมคุณครูภาษาอังกฤษของลำปลายมาศพัฒนาทุกท่าน(รวมถึงระดับมัธยม)
ว่าคุณครูมาถูกทางแล้วค่ะ
ที่เหลือคือให้มั่นใจว่างานนี้ไม่มีปาฎิหาริย์(ขออภัยที่พูดตรง) และจะทำอย่างไรให้เด็กมีโอกาสฝึกๆๆๆการพูดออกเสียงบ่อยๆ
ในหลายๆสถานการณ์ (นี่คือเหตุผลที่โรงเรียนอินเตอร์มาตรฐานดีจะไม่รับเด็กไทยเยอะๆ)
ตอนแรกที่ได้ข่าวว่ามีมติเลือกครูสังข์ที่ไม่ได้จบเอกอังกฤษ
เห็นฝรั่งแล้วจะหลบเสมอ มาเป็นครูอังกฤษก้ออึ้งนิดๆ แต่ ณ วันนี้ได้สัมผัสกับตัวเอง
เห็นความตั้งใจค้นหาสื่อการสอน เห็นการนำสื่อมาเชื่อมโยงในชั้นเรียน
เห็นพัฒนาการความกล้าในการพูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษ
ที่สำคัญคือได้เห็นพี่ๆที่ไม่กล้าพูดเลือกครูสังข์เป็นเทรนเนอร์
แทนที่จะเลือกเราที่อหังการ์ว่าชั้นรู้มากกว่า...เราก้อได้อึ้งอีกครั้งหนึ่ง!!
นี่ล่ะคือลำปลายมาศพัฒนา..ให้ความรักก่อนให้ความรู้..
เราเหมือนเห็นภาพย้อนกลับตัวเองในอดีต เราชอบอังกฤษมาก
ครูก้อเก่งและสนุกกับความสนใจของเราจนลืมเพื่อนเรา
เพื่อนเราเลยเกลียดทั้งภาษาอังกฤษและเรา(เค้ามาสารภาพตอนโต)..
Again, thank
you all LPMP English teachers very much for this precious learning (to teach)
experience. I just wish that one day I can be as wonderful teachers as you
are!! ป.ล.มีภาพอมยิ้มมาฝากด้วยค่ะ Happy weekend ค่ะ
...
ด้วยความขอบคุณกำลังใจมากๆ ครับ/ ครูป้อม
