ครั้งหนึ่งมีประชุมพูดคุยกันของคณะครูโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา
คุณครูแต่ละคนก็บอก วิธีการที่ครูแต่ละคนนำมาใช้ในยามท้อ เช่น ไปทำสิ่งที่ตัวเองอย่างทำ , อ่านหนังสือ , ขับรถออกไปข้างนอกคนเดียวให้ไกลๆ , โทรหาแม่/พ่อ , หาคนคุยด้วย ฯลฯ
แต่มีคุณครูแสง ที่ตอบกระบวนการที่ตนเองใช้ แล้วเข้มแข็งผ่านปัญหาที่ตัวเองพบเจอมาได้ ยืนอยู่ตรงนี้ครูแสง ตอบว่า.. 'คิดเสมอว่า ทุกๆอย่าง(ความสุข/ความทุกข์) เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป!'
เป็นประโยคสั้นๆ แต่มีความหมายซ่อนอยู่ลุ่มลึก และน่าจดจำมากๆครับ
ในอดีตกาลมีพระราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรฮีบรู นามว่า 'โซโลมอน'
พระราชาได้สั่งให้เจ้าเมืองทุกเมืองทำของวิเศษให้อย่างหนึ่ง โดยของสิ่งนั้นจะต้องมีคุณสมบัติพเศษ คือ ของสิ่งนั้นจะต้องสามารถเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกของพระราชาได้
"หากมีความทุกข์อยู่ ก็จะหายจากทุกข์ หากมีความสุขอยู่ก็จะคลายสุขลง ไม่ว่ากำลังร้องไห้อยู่หรือหัวเราะอยู่ก็จะสามารถหยุดอารมณ์ทั้งสองอย่างนั้นได้"
เมื่อครบกำหนด ก็ไม่สามารถมีเจ้าเมืองคนใดสามารถหาของมาให้พระราชาได้ตามต้องการ แต่มีเมืองเล็กๆ อยู่เมืองหนึ่งที่บอกว่ามีของวิเศษจะมาถวายยตามมที่ต้องการพระราชาจึงให้นำมาเข้าเฝ้า ปรากฏว่าของวิเศษที่ว่าเป็นเพียงแหวนธรรมดาเรียบๆ วงหนึ่งเท่านั้น แต่เมื่อพระราชานำมันขึ้นมาสวมใส่ มันสามารถเปลี่ยนอารมณ์ของพระราชาได้จริงๆ เพราะว่าไม่ว่าพระราชากำลังมีความทุกข์หรือสุขอยู่ก็ตาม อารมณ์ของพระราชาจะเปลี่ยนได้จริง เพราะแหวนวงนั้นมีข้อความสั้นๆ สลักไว้ว่า
'แ ล้ ว สิ่ ง นั้ น จ ะ ผ่ า น ไ ป'
ในยามที่พระองค์มีความทุกข์ ก็จะมองไปที่แหวนวงนั้น ซึ่งจะเตือนสติพระองค์ว่า ทุกสิ่งจะไม่อยู่นาน มันจะผ่านพ้นไปในไม่ช้านับแต่นั้นเป็นต้นมา พระราชาก็ไม่คิดจะนำความทุกข์มาเป็นกังวลเวลามีความสุข ก็ไม่ยึดติดในความสุขนั้น ทำให้พระราชาสามารถตัดสินเรื่องราวต่างๆ ได้อย่างถูกต้อง เป็นพระราชาที่ยิ่งใหญ่ เป็นพระราชาที่รักและเคารพของประชาชน..
การหมักหม่มความทุกข์นั้นจะทวีคูณความทุกข์เกิดขึ้นทุกขณะ สะสมไว้นานวันเข้าก็จะบานปลายกลายเป็นปัญหาเรื้อรัง ใหญ่ขึ้นๆ จนเรา อาจจะไม่สามารถก้าวข้ามผ่านมรสุมของปัญหานั้นๆ ที่เรากำลังก่อสร้างมันขึ้นมาเองได้
หลายคนพยายามสะสมความสุข ยิ่งสะสมไว้นานก็ยิ่งก่อตัวเป็นความสุขกองที่ใหญ่ขึ้นๆ แต่ความสุขนั้นไม่บานปลายกลายเป็นความสุขเรื้อรัง เช่นดังความทุกข์ ทุกขณะที่ความทุกข์เข้ามาแทรกแซงกำแพงความสุขที่เราสร้างขึ้นมา กำแพงนั้นจะอ่อนตัว ปล่อยให้ความทุกข์ผ่านกำแพงเข้ากลืนกินความสุขให้จางหายไปทีละน้อยๆ จนกระทั่งไม่เหลือความสุขอยู่เลย..
เรื่องบางเรื่องที่ทำให้เราเครียด ถ้าเราไม่จำเป็นต้องไปจุดประเด็น(ให้ความสนใจ มันมากจนเกินไป) แต่ให้เรามีสติระลึกรู้เพียงว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนอยู้เพียงชั่วคราว มาแล้วก็ไป เราก็จะมองทุกๆสรรพสิ่งต่างที่เห็นด้วยการมีสติ คิดใคร่ครวญที่สิ่งที่ตัวเองกำจะเผชิญหรือเกิดขึ้นแล้วทุกขณะ และจะไม่กระทำไปด้วยอารมณ์ ใจของเราจะเบาลง มีความเป็นกลางมากขึ้น เราจะเข้าใจความทุกข์มากขึ้นแล้วมันก็จะน้อยลงๆ
เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น แล้วชีวิตเราก็จะมีความสุขเกิดขึ้น ทุกๆขณะ...
