บางครั้งเราตระหนักให้ความสำคัญกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจนลืมไปว่า ณ ปัจจุบันที่เราเป็นอยู่นี้เราให้ความสำคัญกับสิ่งนั้นมากน้อยสักเพียงใด การที่เราให้ความสำคัญกับกระแสวัตถุนิยมจนหลงลืมไปว่าสิ่งนั้นเป็นเพียงกระแสนิยมที่เราเฝ้าแต้รอค่อยให้ความสำคัญกับมันจนเกินเลย จนบางครั้งทำให้วิถีการดำเนินชีวิตของเราเปลี่ยนไปตามกระแสวัตถุนิยม..
การหลงลืมปัจจุบัน การคิดแต่ความผิดพลาดในอดีตจนเกินไป การหลงลืมความสำคัญของ ณ ปัจจุบันว่าวันนี้ ขณะนี้เรากำลังจะเผชิญอะไรในเวลานี้ ความเอาใจใส่ในสิ่งที่กำลังจะทำ ทำมันอย่างมีความหมาย ผมมีเรื่องเล่าดีๆ มีแง่คิดเกี่ยวกับกระแสวัตถุนิยมเรื่องหนึ่งครับ
มีพระรูปหนึ่งชอบทำอะไรแปลกๆ วันหนึ่งพวกกรุงเทพฯ เอากฐินไปทอดที่วัดจัดงานกันใหญ่โตมีหนัง มีลิเก มีดนตรี ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน
ก่อนทอดกฐินผู้คนมารวมกันเต็มศาลาหลวงพ่อเรียกเด็กวัดมาบอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่งแล้วเอาเชือกมาด้วย จากนั้นหลวงพ่อจัดการเอาเนื้อผูกติดกับหลังหมา พอหลวงพ่อผูกเสร็จก็ปล่อยหมาให้วิ่งออกไป หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลังก็ไล่งับพอหัวโดดงับ ตัวก็ขยับหนีเพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง ยิ่งโดดงับเร็วก้อนเนื้อก็หนีเร็วโดดไม่หยุดเนื้อก็หนีไม่หลุดน่าสงสารหมามาก หมาโดดอยู่นานงับเท่าไหร่เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที ผู้คนบนศาลาพากันหัวเราะชอบใจหัวเราะเยาะหมาว่า "ทำไมมันถึงโง่ยังงี้ ไล่งับจะกินเนื้อที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทันตลอดชีวิต"
หลวงพ่อมองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้วก็แก้เชือกออกจากหลังหมา แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า "มนุษย์เรามีความรู้สึกว่าตัวเองพร่อง ตัวเองยังไม่เต็ม ต้องเติมตลอดเวลา เติมไม่หยุด เพื่อให้ตัวเองเต็ม เราอยากสวยอยากทันสมัย ก็ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุดทันสมัยที่สุดมาใส่ ดีใจได้เดือนเดียวก็มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้วสวยกว่าทันสมัยกว่า อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ ซื้อเสร็จ 3 เดือน รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด 2 เดือนต่อมาก็มีรุ่นใหม่กว่าออกมาของเราก็ตกรุ่น ซื้อรถเบนซ์ทันสมัยที่สุด ราคาแพงมาก ขับได้ 6 เดือน มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้วทันสมัยกว่า ราคาแพงกว่าของเรากลายเป็นเชยเราต้องก้มหน้าก้มตาทำงานทั้งวัน ทั้งคืน หาเงินมาเพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย ซื้อเสื้อผ้าใหม่ มือถือใหม่ คอมพิวเตอร์ใหม่ รถยนต์คันใหม่ เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสเพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น ปัจจุบันเรากำลังไล่งับความทันสมัยเหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมันทั้งที่รู้ว่า ต่อให้ไล่งับทั้งชีวิตก็ไม่มีทางตามทัน" น่าสงสารไหมโยม คนเต็มศาลาเมื่อกี้หัวเราะครึกครื้น ด่าว่าหมามันโง่ ตอนนี้เงียบสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ ไม่รู้ว่ากำลังสงสารหมาหรือกำลังทบทวนความโง่ของตัวเอง
มุมมองและการเห็นคุณค่าของทุกๆ สรรพสิ่ง การเห็นคุณค่าว่าตัวเรามีความพยายามสักเพียงไรที่จะทำสิ่งสิ่งนั้นที่กำลังทำอยู่ ในสิ่งเดียวกันคนเรามีมุมมองแตกต่างมุมมองต่างกันออกไปได้และผลของการมองก็ย่อมต่างกันออกไปด้วยครับ
เคล็ดลับของการประสบผลสำเร็จในชีวิตก็คือ อย่าปล่อยชีวิตให้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ชีวิตให้มา แต่อยู่ที่เราจะทำอย่างไรกับสิ่งที่ได้มาจากชีวิตต่างหาก...
ซีรีส์ "ปฏิรูปการศึกษา" ณ โรงเรียนนอกกะลา
-
ช่วงคุย กับครูใหญ่วิเชียร ไชยบัง
*ถาม : อยากให้เด็กจบจากที่นี่ เป็นเด็กแบบไหน สอบติดมหาวิทยาลัยดังๆ หรืออะไร*
* ครูใหญ่ : เราก็ไม่รู้ว่า อนาคตอาชีพไหนจะยังร...