28 ก.พ. 2553

บทกลอน ครูมอบความรู้สึกถึงพี่ๆ ป.6

 ครูสังข์และครูป้อม ร่วมกันถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นบทกลอน ให้กับพี่ๆ ป.6 โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา แห่งนี้ คุณครูหวังว่าลูกศิษย์ที่ครูได้พร่ำสอนมาจะออกไปอยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างมีความสุข และเป็นบุคคลที่มีความสามารถ ช่วยเหลือหมู่บ้านของแต่ละคนได้นี้แหละคือ "บุคคลมีคุณภาพ"

**************************************************************************

.
เลขที่ 1 นาม “โก้” วิศรุจ   ฮาไม่หยุด อารมณ์ดี มีเสน่ห์
เลขที่ 2 หนุ่ม “แบงค์” เขาก็เท่ห์  รู้ทันเลขคณิตฯ คิดเก่งเร็ว
เลขที่ 3 "แตงโม” ภัคจีรา สวยฉลาด  มารยาทผู้ดี ศรีสยาม
เลขที่ 4 อนงค์นาถ “จ๋อม” คือนาม  มียิ้มงาม น่ารัก มักใส่ใจ
เลขที่ 5 “หนู” กาญมณี กวีเพราะ  แต่งกลอนเหมาะ ทั้งวาดรูปการ์ตูนสวย
เลขที่ 6 “ก้อง” เกียรติภูมิ ฟ้าอำนวย   หลักแหลมด้วยไม่อยากช้า แต่ประณีตงาน
เลขที่ 7 ถาพร หรือหนุ่ม “ปั๊ก” ใจแน่นหนัก  เพื่อนๆ รักกันหนักหนา
เลขที่ 8 หนุ่ม “อ้าย” ชานาธิป เขาเกิดมา เป็นผู้กล้า ผู้นำ ทำได้ดี
เลขที่ 9 หนุ่ม “แมน” ซนแต่เก่ง ชอบร้องเพลงคู่หูโก้โชว์สนั่น
เลขที่ 10 พี่ “ซีตรอง” ครูรู้กัน  รักต้องหมั่นเอาใจใส่ให้ได้ดี
เลขที่ 11 “มิวล์” มารยาทดีสวยดีเลิศ  ใจประเสริฐอ่อนโยนเป็นหนักหนา
เลขที่ 12 ประภาพร “ปุ๋ย” เองจ้า  ยิ้มเริงร่ากล้าคิดจิตงดงาม
เลขที่ 13 นาม “บิวส์” ลูกผู้ชายอีสานแท้  ฮากันแน่ชอบแหย่พูดขบขัน
เลขที่ 14 “เช็ค” สรวีย์มีครบครัน  หนุ่มมาดมั่นคิดการไกล ใจทระนง
เลขที่ 15 หนุ่ม “แมน” จิรายุทธ์ ไผ่จันทึก ชายผิวหมึก  แต่ดูดีมีสง่า
เลขที่ 16  “ป๋อ” ตัวโต หนุ่มน่ารัก มาถึงโรงเรียนมักกอดเสา ทุกเช้า-เย็น
เลขที่ 17 “โฟม” อัครกุล มูลเมือง สยาม  หนุ่มน้ำใจงามทำงานเก่ง คิดสร้างสรรค์
เลขที่ 18 “หญิง” เจสซิก้า เพื่อนๆ ต่างรู้กัน  ดูครบครั้นไหวพริบดีมีปัญญา
เลขที่ 19 “เก่ง” ธนกร ชายผู้นิ่ง  ชอบทำจริง แต่นานๆ งานจึงส่ง
เลขที่ 20 “ตุ๋ม” บัณฑิตา ใจซื่อตรง  แต่ยังคงชอบอ้อนและขี้อาย
เลขที่ 21 “นิวส์” ฤทัยชนก สาวผมดก  นาม “ทองกวาว” สวยหนักหนา
เลขที่ 22 “กี้” วรรณวิสา สวยเริ่งร่า ตั้งใจเรียน เพียรส่งงาน
เลขที่ 23 ชื่อ “กรุ๊ป” หนุ่มเข้มหล่อ ใจไม่ท้อ  ชอบคณิตฯ คิดซับซ้อน
เลขที่ 24 ชื่อ “ป่าน” ใจอาทร ใจไม่ร้อน  สาวตัวใหญ่ น้ำใจงาม
เลขที่ 25 นาม “พิม” คนรอบคอบ  มีคำตอบในทุกสิ่งที่ครูถาม
เลขที่ 26 “เบ้นซ์” กรรรณิกา สาวเริ่งร่า นัยน์ตาหวานนัก มักกระโดดยางหลังเลิกเรียน
* คนสุดท้ายเปรียบเสมือนแม่คนที่สอง  
นามสอดคล้อง “ครูยิ้ม” ยิ้มสดใส
ครูประจำชั้นของพี่ ป.6 ทุกคนไง    
พี่ ป.6 ทุกคนรวมใจ “บูชาคุณครู”
** พี่ๆ ทั้ง 26 คนที่คุณครูได้กล่าวอ้าง    
ทุกคนต่างสร้างสรรค์ผลงานไว้เยอะหนักหนา
คุณครูทุกคนล้วนภูมิใจในศิษย์รักตลอดมา
โรงเรียนนอกกะลา ก็ภูมิใจที่ได้ผลิต “ลูกศิษย์ที่สมบูรณ์”


ปรารถนาดีเสมอ..
ครูสังข์ : ผู้แต่งกลอน
ครูป้อม : คิดเนื้อหาและปรับปรุง

26 ก.พ. 2553

คำคม Eleanor Roosevelt

.
“The future belongs to those who believe
in the beauty of their dreams”

Eleanor Roosevelt
.
.
"อนาคตเป็นของผู้เชื่อ
ในความงดงามแห่งความฝันตน"

อีเลนอร์ รูสเวลท์

25 ก.พ. 2553

คำคม M. Songkha

.
“The success is not in the learning, but in
its application to the benefit of mankind.”

M. Songkha
.

"ความสำเร็จไม่ได้อยู่ที่การได้เรียนรู้ แต่อยู่ที่
การประยุกต์ใช้ความรู้นั้นให้เกิดประโยชน์แก่มนุษยชาติ"

ม. (มหิดล) สงขลา (กรมหลวงสงขลานครินทร์) หรือ
สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก

17 ก.พ. 2553

POSITIVE THINKING (คิดบวกนั้นสำคัญอย่างไร)

วันนี้ตอนเช้ากิจกรรมจิตศึกษา ครูสังข์มีบทความหนึ่งมาฝากพี่ๆป.สาม น่าชื่นชมเด็กๆมากค่ะ พวกเขาสามารถเข้าใจและอธิบายถึงสาระสำคัญของเรื่องได้เป็นอย่างดี ดิฉันเคยได้อ่านบทความนี้ครั้งแรกตอนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีสอง ในรายวิชาเกี่ยวกับจิตวิทยา รศ. ผกา บุญเรือง เป็นอาจารย์ที่สอนในตอนนั้น ตอนแรกก็งงเหมือนกันค่ะว่า พระพุทธศาสนาจะเกี่ยวข้องกับจิตวิทยาได้อย่างไร พอได้ศึกษาจึงได้ทราบว่าศาสตร์ทางด้านตะวันตกและตะวันออกมีหลักที่ใกล้เคียงกัน แนวคิดแนวทางบางอย่างหากลองศึกษาให้ดีล้วนเป็นประโยชน์และนำมาใช้ได้จริงๆค่ะ ขึ้นอยู่กับจริตของแต่ละคน รวมทั้งการรู้เท่าทันความคิดและการควบคุมการกระทำของตน เหมือนสำนวนของฝรั่งที่ว่า "You are what you think & You are what you do"

คำสอนหลวงพ่อชา สุภัทโท

เธอจงระวังความคิดของเธอ
เพราะความคิดของเธอ
จะกลายเป็นความประพฤติของเธอ

เธอจงระวังความประพฤติของเธอ
เพราะความประพฤติของเธอ
จะกลายเป็นความเคยชินของเธอ

เธอจงระวังความเคยชินของเธอ
เพราะความเคยชินของเธอ
จะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ

เธอจงระวังอุปนิสัยของเธอ
เพราะอุปนิสัยของเธอ
จะกำหนดชะตากรรมของเธอชั่วชีวิต


ส่วนเรื่องต่อไปเคยอ่านจาก for word mail ในฉบับภาษาไทยค่ะ ลองมาฝึกอ่านแบบ Versionภาษาอังกฤษกันบ้างนะคะ
TINY FROGS

There once was a bunch of tiny frogs ... who arranged a running competition. The goal was to reach the top of a very high tower. A big crowd had gathered around the tower to see the race and cheer on the contestants...

The race began... No one in the crowd really believed that the tiny frogs would reach the top of the tower. You heard statements such as: "Oh, WAY too difficult!!" "They will NEVER make it to the top." The tiny frogs began collapsing. The crowd continued to yell, "It is too difficult!!! No one will make it!" More tiny frogs got tired and gave up... ...But ONE continued higher and higher and higher... This one wouldn't give up! He was the only one who reached the top! All of the other tiny frogs naturally wanted to know how this one frog managed to do it? A contestant asked the tiny frog how he had found the strength to succeed and reach the goal?

It turned out that the winner was DEAF!!!!

The wisdom of this story:

* Never listen to other people's tendencies to be negative or pessimistic. They take your most wonderful dreams and wishes away from you -- the ones you have in your heart!
* Always think of the power words have. Everything you hear and read will affect your actions!
* BE POSITIVE! And above all, be DEAF when people tell you that you cannot fulfill your dreams! Always think: I can do this!

ที่มา : http://www.orgcoach.net/newsletter/sept2004.html


คิดบวกนั้นสำคัญอย่างไรคะ?
ครูอุ๊

16 ก.พ. 2553

สอนเด็กให้เรียนรู้จากข้อผิดพลาดของเขา...

    ผมคิดว่าคนเราทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนต้องเจอกับสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างกันทุกคนครับ ไมว่าจะทำอะไรทุกอย่างในโลกนี้มันก็ย่อมอาจเกิดข้อผิดพลาดขึ้นได้ทั้งนั้น ทำมากโอกาสที่จะเกิดข้อผิดพลาดก็ย่อมมากด้วยเช่นกัน
แต่ถ้ามีใครทำอะไรแล้วไม่เคยเกิดข้อผิดพลาดเลย ผมก็ต้องขอยกนิ้วให้เลยครับ ครูนอกกะลาทุกคนและนักเรียนทุกที่โรงเรียนนอกกะลาแห่งนี้สร้างสรรค์ผลงานขึ้นมาค่อนข้างจะเยอะมากก็ย่อมเกิดข้อผิดพลาดบ้างก็ย่อมเป็นไปได้
แต่ในความคิดเห็นส่วนตัวของผมคิดว่า "คนๆนั้นน่าจะไม่เคยทำอะไรเลย"
 

    มีหลายคนบอกผมว่าเด็กก็เปรียบเสมือนผ้าขาว  ถ้าครูอยากให้ผ้าขาวนั้นเป็นสีอะไรก็ต้องเริ่มจากการวางแผนและลงมือทำดู และในระหว่างทางนั้นมันอาจจะเกิดข้อผิดพลาด ซึ่งก็ครูก็ต้องคอยให้คำชี้แนะพวกเขาและพยายามฝึกฝนให้พวกเขาลองหาวิธีคิดและแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อน หากไม่ได้จริงๆ ครูก็ควรจะบอกวิธีและให้ความช่วยเหลือพวกเขา คอยให้กำลังใจพวกเขาอย่างสม่ำเสมอ แม้ว่ามันจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นก็ตาม(คนเราทำผิดกันได้)
สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นประสบการณ์ที่ดีที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์แทบทั้งสิ้น  ในระยะเวลาอันเหมาะสม พวกเขาก็จะรู้ว่าอันที่จริงนั้นเขาเป็นคนชอบอะไรกันแน่ แล้วดึงจุดเด่นในตัวเขาออกมาและทำการส่งเสริมและสนับสนุนเขา เด็กคงจะมีความสุขเพราะได้ทำในสิ่งที่เขาถนัดและรักมากกว่าที่เราจะไปฝืนหรือบังคับพวกเขา 
  ซึ่งอาจจะได้ผลลัพธ์ออกมาในทางลบมากกว่าทางบวกและในที่สุดพวกเขาก็ต้องทำสิ่งเหล่านั้นได้ดีเยี่ยมอย่างแน่นอนครับ
ผมเชื่ออย่างนั้นผมคิดว่านี่แหละคือประโยชน์ของข้อผิดพลาด

...ประสบการณ์อันดีที่ไม่ควรมองข้ามนะครับ….

13 ก.พ. 2553

2). เพลงทรงกลม ...

    ในชั่วโมงเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของพี่ๆ นักเรียนชั้น ป.5 - ป.6 ของโรงเรียนอกกะลา เรื่องการหาปริมาตรทรงกลม หลังจากที่นักเรียนได้เรียนรู้ที่มาของสูตรการหาปริมาตรทรงกลมแล้วและสามารถนำไปใช้ได้จริงแล้ว ซึ่งการที่จะทำความเข้าใจเกี่ยวกับการหาปริมาตรทรงกลมจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากแก่ความเข้าใจของนักเรียนอย่างยิ่ง(นักเรียนจะรู้สึกสับสนในการหาปริมาตรของทรงกลมเสมอครับ...) จากการสังเกตุของผม จึงได้คิดประยุกต์เพลงคณิตศาสตร์มาช่วยเสริมในบางเรื่องที่นักเรียนควรที่จะได้เรียนรู้ เพื่อให้นักเรียนเกิดความสนุกสนาน ผ่อนคลายและเพื่อเป็นการดึงดูดความสนใจของนักเรียนอีกด้วยครับ

สี่พาย อาร์ กำลังสาม แล้วหารด้วยสาม
สูตรนี้สูตรอะไร ก็ปริมาตรรูปทรงกลมไง
แล้วสี่พายอาร์ กำลังสองสูตรอะไร
ตอบได้ ตอบได้ พื้นที่ผิวทรงกลม

ปล. ในเนื้อหาเพลงนี้อาจจะเป็นการบอกสูตรทางคณิตศาสตร์ไปด้วย ซึ่งไม่ใช่แนวทางคณิตศาสตร์ของที่นี้ เพลงนี้เป็นการขับร้องเพื่อกระตุ้นความเข้าใจของเด็กนักเรียนและความสนุกสนานเท่านั้นนะครับ

(ขอบคุณเพลงจากชมรมค่ายคณิตศาสตร์ มมส.) จาก MA รุ่นที่ 7

11 ก.พ. 2553

การตรวจแก้คำผิด

"ทำไม่ครูโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนาจึงติดโชว์ผลงานของเด็กๆ โดยไม่แก้คำผิด?"    เป็นคำถามของครูที่มาเข้าอบรมหลายท่านที่ได้เดินดูตามชั้นเรียนสังเกตเห็น

10 ก.พ. 2553

1).เพลงรูปสามเหลี่ยมเท่ากันทุกประการ.. .

   นักเรียนพี่ๆ ชั้น ป.4 - ป.6 ที่โรงเรียนนอกกะลาแห่งนี้นักเรียนจะเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์โดยผ่านการได้ขับร้องเพลงทางคณิตศาสตร์ ไปด้วยในบางวันเพื่อให้เกิดความจำที่ซ่ำซอง


รูปสามเหลี่ยม 2 รูปที่มันจะเท่ากัน
ทุกประการหนูๆ จะดูสูตรไหน
ด้าน มุม ด้าน
มุม ด้าน มุม
ด้าน ด้าน ด้าน ...ไง
จำขึ้นใจสูตรง่ายๆ 3 สูตรนี้

ปล. ในเนื้อหาเพลงนี้อาจจะเป็นการบอกสูตรทางคณิตศาสตร์ไปด้วย ซึ่งไม่ใช่แนวทางคณิตศาสตร์ของที่นี้ เพลงนี้เป็นการขับร้องเพื่อกระตุ้นความเข้าใจของเด็กนักเรียนและความสนุกสนานเท่านั้นนะครับ...

(ขอบคุณเพลงจากชมรมค่ายคณิตศาสตร์ มมส.) จาก MA รุ่นที่ 

ดวงใจพ่อแม่

พ่อแม่นักเรียนชั้น ป.6 ประชุมกันก่อนที่ลูกจะจบ 
ทุกคนกำลังมองหาที่เรียนที่ดีที่สุดให้ลูก  และ ส่วนใหญ่ก็ยังอยากให้ลูกเรียนที่มัธยมลำปลายมาศต่อ แต่ก็กังวลว่าลูกจะอ่อนวิชาการ  แล้วจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้
อีกประเด็นหนึ่งที่ผู้ปกครองกังวลกันมากว่าลูกจะประสบผลสำเร็จไหม  ทุกคนอยากให้ลูกมีอาชีพอย่างนั้นอย่างนี้
ผมนึกถึงบทกวีหนึ่งของคาริบ ยิบราน

เขาเหล่านั้นเป็นบุตรและธิดาแห่งชีวิต

เขามาผ่านเธอ แต่ไม่ได้มาจากเธอ
และแม้ว่าเขาอยู่กับเธอ แต่ก็ไม่ใช่สมบัติของเธอ
เธออาจจะให้ความรักแก่เขา แต่ไม่อาจให้ความนึกคิดได้
เพราะว่าเขาก็มีความนึกคิดของตนเอง
เธออาจจะให้ที่อยู่อาศัยแก่ร่างกายของเขาได้ แต่มิใช่แก่วิญญาณของเขา
เพราะว่าวิญญาณของเขานั้น อยู่ในบ้านของพรุ่งนี้ ซึ่งเธอไม่อาจเยี่ยมเยือนได้ แม้ในความฝัน...

ความสำเร็จขึ้นกับเกณฑ์ที่ใช้วัด

ความสำเร็จขึ้นกับเกณฑ์ที่ใช้วัด


และยังขึ้นอยู่กับความน่าจะเป็นที่โอกาสนั้นจะเกิดขึ้น

มีคำถามที่น่าใคร่ครวญยิ่งว่า “อะไร อย่างไร ขนาดไหน คือ ความสำเร็จ”

การควบคุมโอกาสนั้นยากยิ่ง
เราอาจจะมีโอกาสน้อยมากในการที่จะทำให้เด็กแต่ละคนเป็นอย่างนั้นหรืออย่างนี้

แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่เราจะสร้างโอกาสให้สิ่งที่เราอยากให้เป็นเกิดขึ้นได้เกิดขึ้น โดยการเปิดพื้นที่ให้โอกาสที่ต้องการและปิดพื้นที่สำหรับโอกาสที่ไม่ต้องการนั้นเสีย
ตัวอย่างเช่น จากคำถาม “จะทำอย่างไรไม่ให้ลูกๆ ติดเกม”
ความเป็นไปได้มากขึ้นถ้าเปิดพื้นที่สำหรับกิจกรรมอื่นๆ ให้เด็กๆ ทำ และในขณะเดียวกันก็ปิดพื้นที่ที่จะให้เด็กได้ใกล้ชิดเกม

แต่จะอย่างไร โอกาสที่จะเกิดยังเป็นไปได้ทุกแบบ การเข้าใจว่ามันเป็นเพียงความน่าจะเป็นอาจจะทำให้เราสบายใจมากขึ้น และตอนนั้นเราจะประจักษ์ว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นั้นมันเป็นก็แค่เหตุการณ์ธรรมดาๆ ที่เราสร้างเกณฑ์เข้าไปจับ

9 ก.พ. 2553

แก้วหก

ผมเคยได้ยินนิทานที่ว่าพ่อให้ตะปูกับลูกชายเพื่อให้ลูกนั้นตอกตะปูทุกครั้งเมื่อมีความโกรธ
วันแรกลูกชายตอกตะปูไปหลายดอก จนต่อมาลดลงเรื่อยๆจงลูกชายคิดได้ว่าการห้ามใจไม่โกรธนั้น
ทำได้ง่ายกว่าการตอกตะปู ตอมาพ่อได้ให้ลูกถอนตะปูทุกครั้งที่ห้ามใจได้ เวลาผ่านไปลูกก็ถอนตะปูได้
จนหมดแต่ลูกสักเกตเห็นสิ่งหนึ่งคือ เมื่อถอนตะปูออกถึงจะไม่เหลือตะปูแต่มันยังมีลอยตะปูเหลืออยู่

ผมเชื่อว่าความรักก็เช่นกัน เมื่อเรามีรักให้กับใครสักคนจนหมดใจเวลาผ่านไปมีวันหนึ่งเขานอกใจเรา
ถึงเขาจะมาง้อขอโทษจนเราใจอ่อนแต่ผมเชื่อว่าความรักความใว้ใจจะลดลงเพราะรอยรอยนั้น นั้นเอง
อาจเป็นแผลในใจมั้งครับ

4 ก.พ. 2553

ทุกสิ่งเล็กจัง...


รูปภาพประกอบ "อนุ-อนุภาค" ที่เล็กที่สุด

 
   เราเล็กจนเปรียบเสมือน ไม่มีตัวตน ถ้าเราเปรียบเทียบตัวเรากับเอกภพ เราอาจจะเล็กกว่า "คาว์ค" ก็เป็นไปได้ เพราะในเอกภพมีกาแล็กซี่อีกมากมายและยังมีสิ่งมีชีวิตอยู่อีกมากมาย มีดาวเคราะห์ที่ใหญ่กว่าโลกอีกมากมาย ดังนั้นทุกสิ่งที่เราเห็นก็ดูเล็กเช่นกันกับตัวเรา เราจงอยู่ร่วมกันด้วยการให้ความเคารพในหน้าที่ของแต่ละคน ก่อนที่เราจะตัดสินอะไร ใครผิด ใครถูก เราจงย้อนมองในสิ่งที่เขาและเราได้เคยร่วมทำสิ่งที่ดีๆ ร่วมกันก่อน อย่าตัดสินอะไรโดยมองอะไรแค่ด้านเดียว โปรดพยายามล้มกำแพงกั้นความลำเอียงลงให้ได้ก็ดี เราจงมองให้เราเล็กกว่าเดิม

แก้วที่ห้า

ผมเคยเห็นคน ที่หมดหวังกับบางอย่าง ประมาณว่า ทำดีร้อยครั้งไม่เป็นที่จดจำ แต่ทำไม ทำไม่ดีเพียงหนึ่งครั้งกลับเป็นที่จดจำมากกว่า น่าแปลกจริง อาจเป็นเพราะมุมมองของคนเราชอบมองในมุมที่ไม่ดีมากกว่ามุมที่ดี กระมั้งครับ(ผมฟันธง...) จนมี่คนมาพูดต่อว่า ทำไม่ดี ง่ายกว่าการทำดี ผมเลยมาคิดกลับว่า ถ้าผมเป็นคนคนนั้นผมคงเสียงใจมากเพราะในเวลาที่ผ่านมาทำดีไปตั้งมากมาย แต่คนที่มองสรุปลงแค่ครั้งสุดท้าย

ผมว่าเขามองไม่จริง ผมว่าเขาน่าจะเอาเวลาไปทำงานอย่างอื่นที่มีประโยชน์ครับ

ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ สงสัยจะ เ... ครับ

แก้วที่สี่

เราอาจคิดว่าเรามีเทคโนโลยีเหนือกว่าคนรุ่นเก่าก่อน เราคิดว่าถ่ายรูปไว้ให้ลูกหลานดูได้เพื่อให้เขาจดจำเรา
แต่คนสมัยก่อนเขาทำให้คนรุ้นหลังจดจำภาพเขาได้โดยไม่มีกล้องถ่ายรูป แบบดูได้ตลอดเวลาที่อยากดูทราบซึ้งทุกครั้งที่ดูและไม่ต้องใสในบารบั้มรูป มันมากกว่าการถ่ายรูป อาจเป็นเพราะเขามี่ความผูกพันธ์อันลึกซึ้งจากประสบการณ์ที่ดีและหลากหลายร่วมกัน (มีคุณค่า ดีพอ ควรแก่การจดจำ) คุณพร้อมที่จะเป็นคนแบบนั้นหรือยัง ....




คนดีที่คนคิดถึง

แก้วที่สาม

นกเป็นสัตว์ที่สามารถทำบางอย่างได้ดีกว่าคนเรา ซึ่งหน้าสนใจมาก บางครั้งนกอยู่กันเป็นกลุ่มๆบนต้นไม้หรือทุ่งหญ้า ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกียวกับนก หลายคนดูนกแล้วมีจินตนาการคิดไปได้หลายอย่าง ผมก็คิดเช่นนั้น บางคนสามารถแต่งเพลงเกียวกับนกได้เพราะมาก บางคนแต่งเป็นกลอน และ...อีกมากมาย
มีวันหนึงผมเห็นนกบินออกจากรังในตอนกลางดึก ผมเกิดความสงสัยว่าทำไมนกไม่อยู่ที่คอนหรือรัง กับเพื่อนของมัน ทั้งๆที่มันเป็นคนเลือกที่จะอยู่ตรงนั้น สร้างรังตรงนั้น นอนตรงนั้น หรืออาจจะตายตรงนั้น?
ผมคิดเล่นๆสาเหตุที่นกบินออกจากรัง อาจเป็นเพราะว่าบางอย่างเปลี่ยนไปที่ตรงนั้นไม่ได้เป็นเหมือนที่มันเป็นตอนแรก หรือ...



ช่วยคิดหน่อยครับ

1 ก.พ. 2553

"เพลงพระอาทิตย์"


ผมรู้จักเด็กชายคนหนึ่ง เด็กชายที่..
เด็กชาย ที่ขาดพ่อขาดแม่
เด็กชาย ที่เพื่อนไม่ชอบ
เด็กชาย ที่ครูเอือมระอา
เด็กชาย ที่ไม่ได้รับความไว้วางใจ
เด็กชาย ที่ขาดโอกาส
เด็กชาย ที่สร้างแต่ปัญหา
เด็กชาย ที่ถูกคนรอบข้างตราหน้า
เด็กชายที่ ขาดหลายอย่างที่เด็กควรจะเป็น
เด็กชายที่ กำลังเติบโตบนโลกใบนี้

"ผมไม่รู้เลยว่า เด็กชายคนนี้ ต่อไปจะเป็นอย่างไร"
คุณสมบัติข้างต้น ไม่อาจทำให้เขาหลุดจากความเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้
ผมได้แต่เฝ้ามองดูเขา..อยู่ห่างๆ
ความหวังคือสิ่งสุดท้ายที่ "ครูมีต่อศิษย์"

"เพลงพระอาทิตย์"
คืออนิเมชั่นที่สร้างขึ้นเพื่อส่งผ่านความห่วงใยไปสู่คนแปลกหน้าที่เราอาจไม่เคยรู้จักมาก่อน