---ให้ “ความตาย” เป็นของกำนัล---
เมื่อฉันจะตาย จงปล่อยให้ฉันได้ตาย
ขอเธออย่าประดับสิ่งใดบนซากนั้น
ขออย่าหาคำสวดหรือการสักการะใดๆ
เพียงเธอทิ้งซากนั้นไว้ที่โคนต้นไม้สักแห่ง
ให้การตายของฉันเป็นของกำนัลแก่สัตว์ เชื้อรา หรือต้นไม้
เมื่อฉันตาย จงปล่อยให้ฉันได้ตาย
ขอให้ลืมฉันก่อนข้ามคืนนั้น
ลืมคำที่ฉันเคยพูด
ลืมสิ่งที่ฉันเคยเชื่อ
ลืมสิ่งที่ฉันเคยทำ
ละความรักที่มีต่อฉัน
ละความคิดถึงที่มีต่อฉัน
ละความโกรธที่มีต่อฉัน
ละความเศร้าที่มีต่อฉัน
เมื่อฉันตาย จงปล่อยให้ฉันได้ตาย
ขอให้ความตายของฉันนำความเบิกบานมาสู่เธอ
วิเชียร (ผู้ที่กำลังเดินทางไปสู่ความตาย) 30 มกราคม 2555
***********************
ผู้ประเมินภายนอกจาก สมศ.มักไม่ค่อยมีโอกาสได้ยืดอกเคารพตนเองหรือภาคภูมิใจในตนเองด้วยการทำหน้าที่อย่างมีจรรยาบรร-ตรงไปตรงมา
ทั้งนี้เพราะมักถูกประจบจากโรงเรียนที่ถูกประเมินด้วยเครื่องกำนัลหลายๆ แบบ เพื่อให้บิดเบือนความจริง
การกระทำดังกล่าว-ยั้งเป็นการทำลายศรัทธาต่อ "กระบวนการประเมินของ สมศ." ซ้ำอีก
ครูใหญ่
23 ม.ค. 55
************************
วันนี้ผู้เข้าอบรมถามถึงปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินการของโรงเรียน
"การมุ่งหน้าสู่เป้าหมาย และ ปัญหาและอุปสรรคระหว่างทางนั้นเป็นเสมือนหนึ่งในแบบทดสอบชีวิต มันจะเข้ามาทดสอบเราครั้งแล้วครั้งเล่า บางครั้งความหนักหน่วงของแบบทดสอบก็ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น อดทนขึ้น เ้ข้าใจสิ่งต่างๆยิ่งขึ้น แต่ทั้งหมดที่ได้ยังน้อยกว่าการได้ถูกท้าทายให้ทดสอบถึงปัญญา และ คุณธรรมในใจ"
--ครูใหญ่--
12 มกราคม 2555