วิเชียร ไชยบัง(Wichian Chaiyabang) : 2553

ปีใหม่ช่วยย้ำเตือนเราว่าโลกได้โคจรรอบดวงอาทิตย์ครบรอบอีกคราหนึ่ง แต่ความจริงเราไม่ได้อยู่ตำแหน่งเดิมเลย เราไม่เคยอยู่ ณ ตำแหน่งเดิม กาแลกซีเราเคลื่อนไป จักรวาลก็เคลื่อนไป ปีใหม่เป็นเพียงในจิตนาการ

วิเชียร ไชยบัง : ครูใหญ่โรงเรียนนอกกะลา
  31 ธ.ค. 2553

 ***************************************

 จิตของเราไม่อาจรับมือกับสิ่งเร้ามากมายพร้อมๆ กันได้ ความสงบจะมาจากการจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างจริงจัง จนเราได้จมหายไปกับมัน ชีวิตช่วงเวลานั้นก็จะลื่นไหล แม้อาจจะเหน็ดเหนื่อยแต่ปีติอันล้ำลึกจะปรากฏขึ้นในเรา

ครูใหญ่
 29 ธ.ค. 2553

*************************************** 

ความรักจะนำไปสู่ความเข้าใจ และ ความเข้าใจก็ทำงานเฉกเช่นกัน

ครูใหญ่
 27 ธ.ค. 2553

*************************************** 

'เราอยู่ใต้ฟ้า แต่เราก็ไม่ค่อยได้แหงนดูมันบ่อยนัก เอาแต่ก้มหน้ามองดิน'
'ทำไมเราต้องมองดูมันบ่อยๆ ด้วยล่ะครับ' กายถามตาคำ
'ก็ตอนกลางคืนเราจะเห็นความกว้างใหญ่ไพศาลของท้องฟ้า ส่วนตอนกลางวันเราจะได้เห็นว่ามมันอยู่สูงแค่ไหน'

หนึ่งในบทสนทนาระหว่างตาคำกับกาย ใน 'สายลม กับ ทุ่งหญ้า'

ครูใหญ่
 20 พ.ย. 2553 

 *************************************** 

 สำหรับก้อนหินก้อนหนึ่ง จะไม่มีนิยามของคำว่า "รอ" หรือ "เหน็ดเหนื่อย" จะมีเพียง "เป็นไป" 

 ครูใหญ่

18 พ.ย. 2553 

*************************************** 

เราจึงถูกล้อมด้วยกำแพงห้องอันคับแคบ บ้านอันคับแคบ รั้วบ้านอันคับแคบ
เมืองอันคับแคบ และประเทศอันคับแคบ
ทั้งที่โลกและจักรวาลอันกว้างใหญ่มีพื้นที่มากพอที่จะให้เราแต่ละคนเป็น
อิสระ

ครูใหญ่
  28ตุลาคม 2553

***************************************

ผมเชื่อว่าด้วยสัญชาตญาณมนุษย์จะไม่ยอมให้ตัวเองจนมุมจนล้มเหลว
แต่นั่นขึ้นอยู่กับว่าการรุกไล่ของอีกฝ่ายจะทำด้วยจังหวะลงตัวพอดีเพียงใด
เป็นรุกไล่เพื่อการปกป้องหรือการทำลาย

ครูใหญ่
4 ตุลาคม 2553

รวบรวมจาก status ของครูใหญ่วิเชียร ไชยบัง จากFacebook นำมารวบรวมไว้ในบล๊อกครับ