....เช้าวันนี้ผู้ปกครองอนุบาลนำกล้วย 3-4 เครือ.... มาแขวนไว้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่....ข้างอาคารอนุบาล... ....ซึ่งมันทำให้เด็ก ๆ ทุกคน โดยเฉพาะพี่ม.1 บางคนอดที่จะไปชมไม่ได้.....
ครูองอาจ : สวัสดีครับพี่ม.1 ...เอ...เมื่อเช้าใครไปทำอะไร..แถวอาคารอนุบาลนาาา
แมน : ผมเองครับ....ไปยืนดูกล้วยที่แขวนไว้ที่ต้นไม้ครับ...น่ากินมากเลยครับ..แฮ่..แฮ่..
ครูองอาจ : ...(อมยิ้มก่อนจะพูดว่า)....หิวละซิครับพี่แมน....
แมน : คร๊าป...(รับสารภาพโดยดี)
ครูองอาจ : ลองไปติดต่อขอชิมกับน้องอนุบาลดูซิครับ....เผื่อน้องจะเห็นใจ...
แมน : อืม...(คิดสักครู่)....ไม่ดีกว่าครับ...ไปกินที่บ้านดีกว่าครับ
ครูองอาจ : ....อ้อ....พูดถึงเรื่องกล้วยก็พลันให้คิดถึงเรื่อง..พ่อค้นขายกล้วยคนหนึ่งที่ชอบจูงอูฐให้ลากกล้วยเข้าไปขายในเมือง
... ........เด็ก ๆ นั่งนิ่ง.....ตั้งใจฟัง.......
จอห์น : คุณครูอยากฟัง....เล่าให้ฟังหน่อยครับ
ครูองอาจ : พ่อค้าคนหนึ่งต้องการนำกล้วย 3,000 ใบ
ไปขายยังตลาดอยู่ไกลถึง 1,000 กิโลเมตร โดยใช้อูฐและเกวียนเป็นพาหนะ
ซึ่งบรรทุกกล้วยได้ครั้งละ 1,000 ใบ เท่านั้น อูฐของเขาต้องกินกล้วย 1 ใบ
ต่อการเดินทาง 1 กิโลเมตร
เอ........พ่อค้าคนนี้จะเหลือกล้วยไปขายที่ตลาดกี่ใบนาาา
คุณผู้อ่านมีความคิดเห็นอย่างไรครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น