"คุณแม่" ที่ผมรัก ...

ตั้งแต่เราจำความได้จนเติบใหญ่ตั้งแต่เราอยู่กับอกของแม่...

จนจากมาอยู่กับอกของคู่ครองหรือขณะนี้เรายังเป็นเด็กอยู่ในความดูแลของแม่..
.

        เรารู้ว่าแม่ชื่ออะไรหน้าตาอย่างไรให้อะไรแก่เราบ้างพูดจาว่ากล่าวเราอย่างไร

เลี้ยงดูให้อาหารให้ความรัก ความเอื้ออาทรทะนุถนอมเราส่งเสียให้เราเล่าเรียนอย่างไร

        เราค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆจดจำ

        เราพอใจเมื่อแม่ให้เงินเราไปซื้อขนมให้เงินเราไปเที่ยวให้เงินเราไปซื้อสิ่งของที่เรา

อยากได้เราพอใจเมื่อแม่ไม่ดุด่าว่ากล่าวเราเมื่อเราทำในสิ่งที่ผิดพลาด

        เรามีความสุขเมื่อเราได้กินอาหารอร่อยในน้ำมือของแม่เรามีความสุข

เมื่อแม่ซื้อของที่เรารักเราชอบมาให้เรา เราได้ทุกอย่างจากแม่

        เมื่อเราเริ่มก่อตัวเป็นก้อนเนื้อน้อยๆในครรภ์แม่ เราได้มดลูกแม่เป็นที่อยู่อาศัย

เราได้เลือดแม่เป็นอาหารในการเจริญเติบโต

        เมื่อเราคลอดเป็นทารกน้อยๆ เราได้น้ำนมแม่ที่กลั่นมาจากเลือดทุกหยดของแม่

มา เป็นอาหารในการเจริญเติบโต

        เมื่อยังแบเบาะ เรายังกินอาหารเองไม่ได้ เรายังเดินเองไม่ได้เรายังล้างก้นเองไม่ได้

        แม่ต้องป้อนอาหารเราเมื่อหิวแล้วเราร้องโวยวาย แม่ต้องอุ้มเราไปไหนมาไหน

เมื่อเราเบื่อที่จะนอน

        แม่ต้องเช็ดล้างทำความสะอาดก้นของเราต้องซักผ้าห่มที่นอนของเรา

เมื่อเราถ่ายอุจจาระปัสสาวะเลอะเทอะ

        แม่ต้องอดหลับอดนอน ลุกขึ้นมากล่อมเราเมื่อเราร้องไห้โยเยยามดึกดื่น

แม่ต้องหายามาป้อนให้เมื่อเราป่วยไข้ไม่สบายและแม่ไม่ยอมนอนตลอดคืนหากเรา

ยังไม่หลับ

        เมื่อเราเริ่มหัดเดินแม่ต้องคอยทำที่เกาะให้เราหัดเดิน วันละก้าว วันละก้าว

แม่ต้องอดทน แม่ต้องคอยประคับประคองไม่ให้เราล้ม แม่ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย

ไม่เคยบ่นว่าเบื่อ

        เมื่อเราหัดพูดแม่คอยพูดนำว่า นี่ปาก นี่จมูก นี่ตา นี่หู ครั้งแล้วครั้งเล่า

วันแล้ววันเล่า จนเราเริ่มพูดเป็น แม่จึงบอกต่อว่า นี่พ่อ นี่แม่ นี่ตา นี่ยาย

ครั้งแล้วครั้ง จนเราเริ่มพูดชัดขึ้น

        แต่กว่าเราจะพูดชัดถ้อยชัดคำ เราก็แกล้งทำเสียงเพี้ยนๆบ่อยๆ แต่แม่ก็ไม่โกรธ

ยังหัวเราะร่าเริง ยิ้มแย้มให้เราเห็น

        เมื่อเราเติบโตจนเข้าโรงเรียนแม่ก็ตระเตรียมเสื้อผ้าอุปกรณ์การเรียนให้เรา

แม่ทำอาหารให้เรากินก่อนไปโรงเรียนทุกเช้าแม่ทำอาหารให้เรากินหลังกลับจาก

โรงเรียนทุกเย็น

        แม่ให้เงินเราไปโรงเรียนทุกวัน ทั้งที่เรายังหาเงินเองไม่ได้..

แม่ให้เงินเราไปซื้อขนม ซื้อของใช้ ซื้อเสื้อผ้า ซื้อโทรศัพท์มือถือ ไปเที่ยวกับเพื่อน

ไปเล่นเกม ไปดูหนัง ทั้งที่เรายังหาเงินเองไม่ได้..

        เมื่อเราเติบใหญ่เป็นหนุ่มเป็นสาว เราอยากมีครอบครัว แม่เป็นภาระในการจัดการ

เรื่องต่างๆให้เราได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม..

        เมื่อเรามีลูกแม่ก็ยังเลี้ยงลูกให้เรา ทั้งที่เราเป็นพ่อแม่คนแล้วก็ตาม

.

    
        เราได้ทุกอย่างจากแม่โดยที่แม่ไม่เคยขอคืนอะไรจากลูก..

        แต่ขณะที่แม่ให้เราได้ตลอดชีวิต นั้นเราได้ให้อะไรแก่แม่บ้าง..

        ในแต่ละวันเรามัวเที่ยวสนุกเพลิดเพลินเรามัวคิด มัวทำงาน มัวยุ่งกับเรื่องต่างๆ

ให้ความสำคัญกับเรื่องต่างๆมากมาย..

        มีสักครั้งไหมที่เราได้สบตาแม่แล้วมองให้ลึกลงไปในความรู้สึกว่า..

        แม่มีความสุขมีความทุกข์อย่างไรบ้าง แม่มีความรู้สึกอย่างไรกับเรา กับความเป็นอยู่

ของเรา กับการกระทำของเรา กับพฤติกรรมต่างๆของเรากับนิสัยของเรา..

        แล้วเรามองย้อนสักนิดไหมว่าเราดูแลใส่ใจแม่ได้สักครึ่งเหมือนที่แม่ดูแลใส่ใจเราไหม

        เราได้ให้อะไรแม่ในสิ่งที่แม่ต้องการสักครั้งไหม เราเป็นคนดีพอในความพยายาม

ของ แม่ที่อบรมสั่งสอนเรามาไหม..

        เราเคยถามแม่บ้างไหมว่า "แม่หิวไหมครับ..เดี๋ยวลูกจะหาอาหารอร่อยให้ทานนะครับ"

        เมื่อเราทำงานมีเงินใช้จ่ายอย่างสะดวกสบายเราเคยให้เงินแก่แม่บ้างไหม...

เรา ยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้กับคนที่เรารักเราชอบ แต่เราเคยเสียสละอะไรให้แม่บ้าง..

        เรามัวแต่แสวงหาความสุข ความสำราญให้กับตัวเอง ให้กับคนรัก ให้กับเพื่อนฝูง

        เรามัวทำความรู้จัก เรามัวทำความเข้าใจ กับคนอื่นๆ กับสิ่งอื่นๆ มากมายในช่วงชีวิต

           ลองเปลี่ยนความคิด...มอบความรักให้คุณแม่กันนะครับ..

        เราเคยทำความรู้จักทำความเข้าใจกับความรู้สึกในหัวใจของผู้เป็นแม่

ผู้ที่กำเนิดชีวิตให้เรา เลี้ยงดูเรา ให้ความรักแก่เรา ได้อย่างลึกซึ้งถ่องแท้แค่ไหน

เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณแม่ เพื่อให้แม่มีความสุขและเพื่อให้เราได้เป็นลูก

ที่โลกสรรเสริญว่า เป็นลูกกตัญญู..