ในวันวานผ่านลับไม่กลับหลัง
เหลือเพียงรอยอาลัยในภวังค์
เป็นเรื่องเก่าเล่าให้ฟังอดีตกาล
ในกระท่อมริมทางอยู่กลางทุ่ง
เรายังมุ่งมองฟ้าอยู่หน้าบ้าน
ภาพลางลางกลางหนาวอันยาวนาน
สายหมอกผ่านภูผายังตราตรึง
เพราะในบ้านหลังนี้มีพ่อแม่
ให้ชะแง้มองตามยามคิดถึง
กลิ่นกองฟางวางมัดยังรัดรึง
ปานประหนึ่งสายใยในชีวิต
“หนาวสายหมอกดอกไม้ในยามเช้ามองจันทร์เจ้ายามค่ำดื่มด่ำจิต”
โอ้ความหลังยังงามในความคิด
คอยตามติดหลับตื่นยังตื้นตัน
กลางเมืองกรุงย้อนไกลไปบ้านเก่า
กลางความเหงางดงามในความฝัน
ความเป็นจริงยิ่งไกลเลยวัยวัน
มิอาจหันกลับหามาชื่นชม
“ภาพสายหมอกหยอกจันทร์” อันแสนสวย
จักมาช่วยหรือกลับมาทับถม
เมื่อความหลังเลือนหายกลางสายลม
ความเป็นจริงยิ่งระทมท้อฤทัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น