ทุกครั้งในชั่วโมงสอนคณิตศาสตร์ผมมักจะย่ำเสมอกับนักเรียนว่า “มีพี่ๆ คนไหนสงสัยในเรื่องที่เรากำลังเรียนอยู่ไหมครับ? ถ้ามีข้อสงสัยจะถามครูให้ยกมือนะครับ” ทุกครั้งผมจะเตือนนักเรียนเสมอว่า “ถ้านักเรียนยังสงสัยในเรื่องที่ครูสอนอยู่ อย่าปล่อยให้เลยตามเลยนะครับ เพราะทุกเรื่องในคณิตศาสตร์มักจะสัมพันธ์เชื่อมโยงกันทุกเรื่อง” หากยังสงสัยให้รีบสอบถามคุณครูและถามจนกว่าจะเข้าใจจึงให้ผ่าน..
ถ้าไม่ถามในสิ่งที่สงสัยแล้วปล่อยให้ผ่านเลย นักเรียนคนนั้นอาจจะกลายเป็นนักเรียนที่สะสมความไม่เข้าใจในเรื่องที่เรียนมา จะสะสมไปทีละน้อย ทีละน้อย จนกลายเป็นดินพอกหางหมู อาจจะทำให้นักเรียนคนนั้นอึดอัดในการเรียนคณิตศาสตร์ในทุกครั้งต่อจากนั้นและไม่สนใจที่จะเรียน จนเรียนไม่รู้เรื่อง..
สมมติว่า..มีนักเรียนคนหนึ่งชื่อว่า เด็กชายโบ้ เกิดข้อสงสัยในเรื่องการหารยาวอยากถามครูว่า“การหารยาวทำไมต้องหารจากข้างหน้ามาข้างหลังด้วยครับ?” และถ้าสมมติว่าเด็กชายโบ้ไม่ถามคุณครูในชั่วโมงเรียนวันนั้นแล้วปล่อยให้เลยผ่านไป โดยที่เด็กชายโบ้คิดว่า “ช่างมันเถอะ! เพื่อนๆ คนอื่นๆ เขาก็หารกันอย่างนี้ เดี๋ยวคุณครูหาว่าเราโง่อีก!!” ในอนาคตต่อไปถ้าเด็กชายโบ้เจอกับการหารที่ยาวเหยียดและยากขึ้นทุกทีๆ แต่เด็กชายโบ้ไม่เข้าใจหลักการพร้อมเหตุผลที่ใช้ในการอธิบายข้อสงสัยนี้ เด็กชายโบ้ก็จะทำๆ ไปให้ได้มาซึ่งคำตอบ แต่ไม่เข้าใจในการอธิบายว่าทำไมจึงหารเช่นนี้..
เมื่อนักเรียนสงสัยหรือมีคำถามที่อยากถามครูในห้องเรียน นักเรียนควรกล้าที่จะซักถามคุณครูจนกว่าจะเข้าใจและหมดคำถามในเรื่องนั้นๆ นักเรียนไม่ควรอายจนทำให้ไม่กล้าที่จะถามหรือว่าแกล้งทำเหมือนรู้เพื่อเอาใจครูผู้สอน แล้วปล่อยให้ความสงสัยนั้นผ่านไปเลยตามเลย...
ผมเป็นผลผลิตของคนละเลยคณิตศาสตร์ครับ
ตอบลบ