ลิ้นชักแห่งความทรงจำ - อิทธิวัฐก์ สุริยมาตย์

drawers of memory

                                                             การ์ตูน
     ที่จะทำให้คุณ

       เข้าใจ

รักตนเอง

                และผู้อื่นมากขึ้น 

อิทธิวัฐก์ สุริยมาตย์

 กุมภาพันธุ์ พ.ศ. ๒๕๕๐

    ผมยืมหนังสือเล่มนี้จากห้องสมุดของโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา มาไว้ให้นักเรียนชั้น ป.5 ไว้อ่านยืมกลับบ้าน เป็นหนังสือที่เด็กๆ ต่อคิวกันเล่มแรกๆ ของทุกๆ วัน

เห็นเด็กๆ อ่านแล้วดูสนุก วันนี้ผมก็เลยหยิบมานั่งอ่านในห้องน้ำใช้เวลาเพียงชั่ววูบ ก็สนุกจริงๆ ตามที่เด็กๆ บอกกล่าวและแนะนำกันอ่าน วันนี้เป็นวันที่มีความสุขอีกวัน ที่ได้อ่านหนังสือดีๆ เล่มนี้.

หนังสือที่มี 'สารบัญ' แปลกที่สุด

    ผมจะสรุปจากภาพเล่าเรื่องของการ์ตูน มาเป็นความรู้สึกหรือความเข้าใจ จากแต่ละตอนๆ นะครับ

ความทุกข์ที่มี : มีผู้ชายคนหนึ่งแกมีความเศร้าอย่างยิ่งเข้ามาหาเจ้าของร้านกุญแจอุดมสุข เขาก็เลยไปเปิดลิ้นชักที่อยู่ในหัวของชายที่มีความเศร้าหมองตลอดเวลานั้นออกมา เจอกระดาษแห่งความเศร้ามากมาย ชายคนนั้นไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี(นึกเสียดายมันมาก) แต่สุดท้ายเขาก็นำกองกระดาษเหล่านั้นนำไปชั่งกิโลขาย ได้เงินมา แต่สุดท้าย! รถขนกระดาษก็ขับไป แล้วมีเศษกระดาษความเศร้าปลิวลงมาเขาหยิบมันมาอ่าน แล้วเขาก็ร้องไห้โฮ่ๆ เพราะเรื่องของเขามันเศ้ามากจริงๆ  

เด็กโง่..รักนะ : มี ด.ช.น้ำนิ่ง เป็นเด็กธรรมดา ไม่โดดเด่น ชอบคิดว่าตนเอวไม่ค่อนฉลาด อ่อนน้อมถ่อมตน เขามาปรึกษาคุณอุดมสุข ก็เลยเปิดลิ้นชักออกแล้วก็ยัดหนังสือกองโตๆ เข้าในลิ้นชักนั้น แต่น้ำนิ่งก็คิดว่าตัวเองยังฉลาดเช่นเดิม คุณอุดมสุขก็เลยให้อ่านๆๆ ไปเรื่อยๆ  จากวันนั้เองน้ำนิ่งอ่านๆๆๆ แบบไม่หยุด ก็ยังคิดว่าตัวเองยังฉลาดเอาเสียเลย วันนั้นเขาสอบพอดี ก็เลยเจอคำถามว่าให้ทำรายงานเรื่อง 'พนมเทียน' ทุกคนตอบไม่ได้ แต่น้ำนิ่งตอบได้ อย่างละเอียดยิบเลย จากวันนั้นเป็นต้นมาน้ำนิ่งเป็นที่รู้จักของทุกคนในโรงเรียน ได้เป็นตัวแทน แข่งตอบปัญหา แข่งคณิตคิดเร็ว ตอบปัญหาภาษาไทยถูกใจ วิทยาศาสตร์ฉลาดจัง(แต่น้ำนิ่งก็ไม่เคยคิดว่าตนเองฉลาดกว่าคนอื่นเลย) จนน้ำนิ่งได้รับทุนไปเรียนต่างประเทศ จนเขากลับมาขอบคุณคุณอุดมสุข และน้ำนิ่งก็ยังบอกคุณอุดมสุขเหมือนเดิมว่าผมยังเด็กคนเดิมโง่ๆ ของน้าเช่นเดิมครับ

ความภูมิใจอันน้อยนิด : มีเด็กน้อยคนหนึ่งเกิดความไม่ค่อยภูมิใจในตัวเอง เขาก็เลยมาหาคุณอดุมสุขเพื่อเปิดความภูมิใจที่มีอยู่เอาออกมาดู เจอกระดาษแผ่นเล็กๆ พอคุณอุดมสุขดูก็เห็นความภูมิใจนั้น เขาเคยช่วยคนแก่ข้ามถนมบ่อยๆ มาก ถึงจะภูมิใจน้อยนิดแต่เข้าก็ทำบ่อยๆ ซึ่งมันดีจัง

ความร่ำรวยที่ต้องจ่าย : คุณรุ่งโรจน์เป็นคนขยันทำงานและยังรวยมาก ทุกวินาทีคือเงินๆๆ เขาไม่ชอบความจน ที่ในบ้านเขาจึงมีแต่ ทีวีจอยักษ์ ฟิตเนตส่วนตัว รกยุโรป และบ้านหลังใหญ่ๆ(แต่รุ่งโรจน์แทบไม่ได้ใช้ของเหล่านี้) มีอยู่วันหนึ่งรุงโรจน์เป็นลม มีคนมามุงดูมากมายแต่ไม่มีใครอยากช่วยเลย ก็เลยมีคนหนึ่งไปสังเกตุเห็นล้นชักที่หัวของรุ่งโรจน์เปิดออกเห็นเงิน ทุกคนก็เลยต่างแย่งเอาเงินไปจากเขาจนหมดเกลี้ยง แล้วคุณอุดมสุขก็มาเจอเข้าพอดี ก็เลยหาว่านายคนนี้ยังพอมีความทรงจำอะไรบ้างยังเหลืออีก ก็เลยไปเจอว่า เขาอยากมีเวลาส่วนตัวไปพักผ่อนในที่ที่สงบ ริมแม่น้ำ (แต่เขาก็สูญเสีย โอกาสนั้นไปเสียแล้ว น่าเศร้าเสียจริง!)

ขยะที่หมักหมม : คุณหมกมุ่น ผู้มีสีหน้างงงวยอยู่ตลอดเวลา เวลาเขาพูดกับใคร มักมีกลิ่นตุๆ ออกมา เป็นที่รังเกียจของคนรอบข้าง เขารู้สึกอึดอัดมากกับหัวโตของเขา ช่างอุดมสุขก็เลยเปิดลิ้นชักความทรงจำออกมาดู เขาเจอ หนังสือโป๊ ชีดีลามก ยาเสพติด ฯลฯ สุดท้านเขาก็เลยล้างลิ้นชักให้สะอาด คุณอุดมสุขก็เลยฝากคุณหมกมุ่นว่า "ต่อไป จะเติมอะไรลงไป พิถีพิถันหน่อยก็แล้วกันนะ"

มะออม อดออมไว้ : มีเด็กชื่อมะออมเขาอยากได้หุ่นยนต์ BK.1 มากๆ เขาขอให้แม่ชื่อให้แต่ก็ไม่สำเร็จ เขาเลยมาปรึกษาคุณอุดมสุข ขณะนั่นเอง เขามองไปเห็นคนเก็บขยะ มะออมก็เลยหาวิธีเก็บเงินด้วยการเก็บขยะ พอเงินครบ 500 บาท เขากะว่าจะไปชื่อของที่ต้องการพอมาถึงร้านก็พบว่าหุ่นยนต์ BK.1 ขายหมดแล้ว แต่เริ่มจากวันนั้นมะออมไม่คิดเรื่องหุ่นยนต์อีกเลย แต่เขาขยันและเก็บออมเงินต่อไป จนในที่สุดก็มีชื่อร้านขายหุ่นยนต์ร้านใหญ่ๆ ตั้งอยู่หน้าโรงเรียนชื่อว่า 'มะออม'
ความกลัวที่ซ่อนแร้น : มีเด็กคนหนึ่งชื่อว่าลูดอ๊อดจะทำอะไรก็มีความ หวาดกลัวไปหมด แม่ก็เลยกลุ้มใจเอาไปปรึกษาคุณอุดมสุขให้เปิดลิ้นชักความทรงจำของลูกอ๊อดดูกัน พอเข้าไปดูก็พบความจริงว่าพี่เลี้ยงที่แม่จ้างให้มาดูแลลูกอ๊อด ชอบเล่าเรื่องผี เรื่องสะยองขวัญ ให้ลูกอ๊อดกลัวๆๆ ตั้งแต่ยังเด็กๆ มาโดยตลอด

ความรักที่มากล้น : มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่านายมั่นใจ แต่เขามีลักษณะตรงข้ามกับชื่อของเขา และนายมั่นใจแอบรักคุณกิ๊บเก๋ สาวสวยที่ทำงานเดียวกัน เขาไม่กล้าพูดกับเธอแต่ละวันได้เพียงยืนห่างๆ แอบมองเธอ แอบมาส่งเธอ แอบจัดแจกันที่โต๊ะทำงานให้ทุกๆ เช้า แอบให้อาหารให้สัตว์เลี้ยงของเธอ แอบพาแม่ของเธอไปหาหมอยามป่วย แอบ.. ฯลฯ มีอยู่วันหนึ่งกิ๋บเก๋มาก่อนเวลาปกติ ๑๐ นาที ก็เลยเจอนายมั่นใจกำลังแอบจัดแจกันให้เช่นทุกๆ เช้า เขาเจอกัน ต่างคนก็ต่างขอกุญแจมาจากคุณอุดมสุขมาเปิดลิ้นชักความทรงจำในหัวของแต่ละฝ่าย พอเปิดออกมาก็เต็มๆ ไปด้วยหัวใจสีชมพูของทั้งคู่(ความรัก เบ่งบาน)
คุณยายไม่หายไป... : คุณยายแฉล้มเป็นคนใจดี ชอบทำบุญและชอบพาเด็กๆ ไปวัดด้วยกัน และคุณยายชอบสอนสิ่งดีๆ ให้เด็กๆ ทุกคนรอบๆ หมูบ้านของคุณยายแฉล้มเสมอ มีวันหนึ่งเด็กๆ เล่นกันอยู่ในบริเวณวัด คุณยายก็เลยเอาด้ายที่ขอจากหลวงพ่อมาผูกแขนให้เด็กๆ ทุกคนในวันนั้น ทุกคนต่างจดจำคุณยายได้ตลอดกาล
ความทรงจำในวัยเด็ก : มีอยู่วันหนึ่งช่างอุดมสุขไม่มีลูกค้าเข้ามาในร้าน แกก็เลยนั่งหวนคิดย้อนหาอดีตที่เคยมนุกๆ กับเพื่อนในช่วงนั้น เช่น ไปดูท้องทุ่งนาอันอากาศสดชื่น เล่นโดดน้ำริมสระ(เพื่อน..อู๊ดดำน้ำเก่งกว่าใคร) ไปหาจับปลามาย่างกินกันกับเพื่อนๆ ตกเย็นอาน้ำ ประแป้งแต่งตัว เราจะไปเที่ยวงานวัด ในงานวัดก็จะมี ชิงช้าสวรรค์ ไอติม ขนมสายไหม อ้อยควั่น ข้าวโพดต้ม และที่นั่งดูหนังระดับ VIP (บนกิ่งต้นไม้ ในบริเวณวัด) ความทรงจำในวัยเด็กยังคงอยู่ในลิ้นชักของผมตลอดมา เปิดเมื่อไหร่ มีความสุข มีกำลังใจเมื่อนั้น

ขอบคุณ

พระพุทธเจ้า

พ่อแม่ผู้ให้ชีวิต

ครูบาอาจารย์

เพื่อนๆ กับความทรงจำที่ดี