พัฒนาจิตวิญญาณจากการทำงาน

วิเชียร ไชยบัง
ผู้อำนวยการโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา (โรงเรียนนอกกะลา)

จิตวิญญาณของความเป็นมนุษย์ในความหมายของผมนั้นหมายถึงคนที่มีเป้าหมายที่ดีงามและเข้าใจว่าชีวิตคืออะไร เกิดมาเพื่ออะไร การมีเป้าหมายที่ดีงามก็จะไปสู่การทำงานเพื่อมุ่งไปสู่ความดีงามนั้น ทุกวันนี้ผู้คนค่อนข้างมีปัญหาการทำงานเรื่องด้านจิตวิญญาณ เพราะว่าสิ่งต่างๆ รุ่มเร้าเราเข้ามาเป็นปัจจัยบีบรัดเราทางด้านเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อม สังคม ผู้คนก็จะเผชิญปัญหาที่รายล้อมอยู่วันต่อวัน เพราะฉะนั้นในการพัฒนาจิตวิญญาณผ่านการทำงานถ้าเขาเข้าใจ รู้วิธีเขาน่าจะมีโอกาสงอกงามทางด้านจิตวิญญาณได้ด้วยเช่นกัน
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีความหมายมากต่อการขับเคลื่อนของสังคม องค์ความรู้ที่มีอยู่ที่ใช้ได้จริงนั้นจะมีอยู่ในตัวบุคคลแต่ละคนซึ่งแตกต่างกัน การที่คนหนึ่งถ่ายทอดออกมาแล้วอีกคนหนึ่งรับฟังอย่างตั้งใจ ก็จะเกิดภาวะที่เรียกว่าการคิดใคร่ครวญไตร่ตรอง แล้วนำมาเชื่อมโยงกับสิ่งที่ตัวเองรู้ เราจะได้ความรู้ที่เกิดขึ้นจริงในขณะนั้นและใช้ได้จริง เพราะฉะนั้นกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จึงมีความหมายต่อการขับเคลื่อนมันเป็นปัจจุบันมันสด ไม่เหมือนความรู้ที่อยู่ในหนังสือ ความรู้ในตำรับตำราบางทีมันเก่ามันไม่ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ในการพัฒนาจิตวิญญาณผ่านการทำงานถ้าเขาเข้าใจ รู้วิธี เขาก็น่าจะมีโอกาสที่จะงอกงามทางด้านจิตวิญญาณได้ด้วยเช่นกัน และอีกอย่างทำให้งานกับคนกลมกลืนกันเป็นเรื่องราวชีวิตเดียวกันไม่ได้แยกว่าตอนนี้ฉันกำลังทำงาน ตอนนี้ฉันกำลังมีชีวิตจริง คนก็กลายเป็นว่าตอนทำงานไม่ใช้ชีวิตจริง ตอนออกนอกงานจึงเป็นชีวิตจริง ก็จะแบ่งว่าตอนนี้ฉันทุกข์ ตอนนี้ฉันสุข แต่ถ้าสามารถกลมกลืนสองสิ่งเข้าด้วยกัน ทั้งหมดคือจังหวะของชีวิตและสามารถเก็บเกี่ยวความรู้สึกได้ตลอดเวลา