ทางเดินฝัน......(ตอนที่ 1 )

อาทิตย์ , 11 ตุลาคม 2552
เมื่อเดือนที่แล้วเราได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียน แจ้งว่า “ตกลงรับเข้าทำงาน”
ดีใจสุดๆเลย...............
แทบอยากจะตะโกนให้มันก้องจักรวาลไปเลยว่า “ตรูได้เป็นครูแล้วโว้ยยยยยย....”
วันนั้นทั้งวันใครดุ ใครว่า..... มันก็ยัง “ยิ้ม”

วันนี้พ่อ แม่และน้องชายจึงต้องมาส่งเราเข้าหอพักครู รู้สึกโหวงเหวงยังไงไม่รู้ ถ้าเป็นเมื่อสัก 20 ปีก่อน เราคงจะเกาะรถไว้แน่นไม่ยอมลงจากรถแน่ๆ แต่ตอนนี้เราโตแล้วจะทำอะไรเป็นเด็กๆ ไม่ได้
ท่องไว้ “เราจะต้องเป็นผู้ใหญ่ให้ได้ สู้ๆ”
ปล. พี่ๆ ต้อนรับดีมาก ขอบคุณมากๆ คะ

จันทร์ , 12 ตุลาคม 2552
................ลูกเจี๊ยบ....................

เริ่มทำงานวันแรกก็ต้องเข้าประชุมเลย การประชุมครูที่นี่แปลก! เหมือนการระดมสมองมากกว่า
ยิ่งครูใหญ่เขียนบนแผ่นกระดาษโตๆ แทนที่จะเป็นสไลด์หรือนั่งจ่อที่ไมค์ ยิ่งเหมือนกับการประชุมในค่ายอาสาอะไรสักอย่าง.... สั้น กระชับ ได้ใจความ
“เอ่อ.....ดีว่ะ” แอบคิด


ครูผู้น่าเลื่อมใส บอกว่า “อยู่ที่นี่เป็นเด็กใหม่ ต้องถามเยอะๆนะ มาใหม่ถามอะไรก็น่ารัก”
ครูผู้น่ารัก แนะว่า “ถามเยอะๆ”
เพื่อนครู ให้กำลังใจว่า “น่า!...ไม่ยากหรอก ถามเยอะๆเข้าไว้”
ในหัวจึงก้องไปด้วย ....ถามเยอะๆ.......ถามเยอะๆ..........ถามเยอะๆ......


ถ้าการเป็นครู คือ การเป็นนก
โรงเรียนลำปลายมาศก็เปรียบเสมือน รังพญานกอินทรี
ส่วนเราไม่ได้เรียนสายครู ย่อมไม่ใช่นก จึงเป็นลูกเจี๊ยบที่พญาอินทรีเก็บมาเลี้ยง......
เป็นลูกเจี๊ยบ ที่เพิ่งออกจากไข่
เฮ่อ............แล้วลูกเจี๊ยบจะบินได้เหมือนนกไหม? นิ






อังคาร , 13 ตุลาคม 2552
.....ครูแสนสวย......
ครูสาวเป็นครูพี่เลี้ยงให้ครูใหม่อย่างเรา พี่แกใจดีมากกกกกกกกกกกกกก แถมน่ารักมั๊ก มั้ก มากด้วย (คนอะไรยิ้มได้ตลอดเวลา) ครูแสนสวยสอนให้สมัครจีเมลล์ สอนนั่น สอนนี่ ไอ้เราก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง สู้ๆ หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ
“ทำวันนี้ให้ดีที่สุด” ท่องไว้ ท่องไว้
ครูพี่เลี้ยงและครูผู้น่าเลื่อมใสสั่งให้อ่านหนังสือ โรงเรียนนอกกะลาให้จบ...... สงสัยอะไรถาม
พออ่านจบ....
มันยังเหมือนภาพฝันลางๆ ก็เลยไม่รู้จะถามอะไร ส่วนไอ้ที่ข้องใจก็คิดว่ามันไม่น่าจะถาม เช่น
ถ้าเด็กเรียนจบหลักสูตรนี้แล้ว จะเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์มากขึ้นจริงๆนะเหรอ?
จะ สุข ดี เก่ง จริงๆเหรอ????? แล้วถ้าเมื่อเขาเหล่านั้นเติบโตเป็นเป็นผู้ใหญ่ในสังคมที่ขัดกับกระแสที่เขากำลังเดิน เขาจะต้านกระแสโลกได้นานแค่ไหน?
หรือ คนที่จบ คือ คนที่อยู่เหนือกระแสโลก?
?????????????????????????????????????????????????????

พุธ , 14 ตุลาคม 2552
.........วอลเล่ย์บอล หรือ หลบบอล.....
วันนี้รู้สึกเริ่มเบื่อขึ้นมาตงิดๆ ชักไม่แน่ใจตนเองว่า “เดินมาถูกทางแล้วแน่หรือ?” ก็เลยแอบบ่นให้พี่สาวแสนดีฟัง พี่แกก็เอ็ดว่า “อะไร้....ขุดดินยังไม่เห็นตัวปูเลยจะเลิกซะแล้ว”
ทำให้เราคิดได้ “เอ่อ นั่นสินะ ยังไม่ได้ปูเลย ต้องขุดให้ได้ปูก่อน แล้วลองชิมดูอร่อย ไม่อร่อยค่อยว่ากันอีกที”


ตอนเย็น...... ครูทุกคนต้องไปเล่นวอลเล่ย์บอลด้วยกัน
คนอื่นเขาวิ่งเข้าลูก ไอ้เราวิ่งหลบลูก ภวนาในใจอย่ามาทางนี้นะ
“โอมเพี๊ยง.. จงไปไกลๆ เลย”
เพิ่งเคยเห็นโรงเรียนนี้แหล่ะ ที่ทั้งครูใหญ่ ครูเล็กเล่นกีฬาด้วยกัน รูสึกเหมือนมาเข้าค่ายเพื่อทำภาระกิจอะไรสักอย่างเลย
เหมือนเป็นองค์กรที่แฝงตัวมาเป็นครู (เช่น องค์กรยูเนสโก FBI ฯลฯ)
ปล. ทำไมเล่นวอลเล่ย์บอลอย่างเดียวง่ะ?
น่าจะเล่นอย่างอื่นบ้าง เช่น ชักเย่อ ฟุตบอล เปตอง แฮนด์บอล ฯลฯ




พฤหัสบดี , 14 ตุลาคม 2552
....คำพูดร้อยคำของคนบางเราอาจไม่คิดอะไร
แต่คำเพียงหนึ่งคำของคนบางคนกลับสะเทือนไปถึงใจ..........

วันนี้ได้เลือกวรรณกรรมให้เด็กอ่านด้วยแหล่ะ.... รับรองเรื่องนี้สนุก ซึ้ง ให้ข้อคิดดี แต่ไม่รู้เด็กจะชอบเหมือนเราหรือเปล่า
ความจริงอยากให้เด็กอ่าน “แฮร์รี่พอตเตอร์” มากกว่าเพราะเรื่องนี้เป็นที่สุดของที่สุดแห่งวรรณกรรมของยุค
ที่สำคัญ ถ้าเด็กได้อ่านเรื่องนี้ มันจะเหมื่อนเราะถูกมนต์สะกดให้อยากอ่านและอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นคนรักการอ่านไปเลย จริงๆ นะ (เคยลองกับตนเองมาแล้ว)
แต่ แฮร์รี่พอตเตอร์ไม่ผ่านด่านหิน โครงการนี้ก็เลยเป็นอันต้องล้มเหลวไป เฮอะ เฮอะ


อีกเรื่องของวันนี้ ครูผู้น่าเลื่อมใสแจ้งว่า “อยู่ในช่วงของการทดลองงาน มีการประเมิน ถ้าไม่มีหัวใจของความเป็นครูคุณก็สอบตก”
........ต้องมีหัวใจของความเป็นครู.........
........ต้องมีหัวใจของความเป็นครู.........
........ต้องมีหัวใจของความเป็นครู.........
........ต้องมีหัวใจของความเป็นครู.........
........ต้องมีหัวใจของความเป็นครู.........
หลังจากนั้นทั้งวัน วลีนี้ก็ตามหลอกหลอนตลอดเวลา ทำเอาใจแทบล้า
ร.ร.ลำปลายมาศเป็นโรงเรียนกึ่งองค์กร ที่อยู่ร่วมกันเป็นทีม ดังนั้นแค่หัวใจครูคงไม่พอมั๊ง???? คงต้องบวกหัวใจองค์กรเข้าไปด้วย
หัวใจรักที่จะเป็นครูนะ เรามีแน่ๆ แต่หัวใจองค์กรนี่สิไม่แน่ใจ???????????


ปล. ลูกเจี๊ยบจะเติบโตเป็นพญาอินทรีได้ไหมเนี๊ย????????
( สงสัยตอนที่พญาอินทรีไปจิกขึ้นมา อาจจะคิดว่าเราเป็นลูกอินทรี)
แล้วถ้าเราไม่ใช่อินทรี เราถูกถีบตกรังไหมนิ?
อ่ะนะ...... ครูผู้น่าเลื่อมใสบอกตั้งแต่ตอนแรกแล้วนิ ว่า “มันเป็นธรรมดาของชีวิต มีเสียใจ ดีใจปนๆกันไป” เราเป็นคนเดินดิน จะหนีกฏของธรรมชาติไปได้อย่างไร