เรื่องเล่า....เด็กปิงปอง

เด็กหญิงอายุแปดขวบที่วัน ๆ หลังเลิกเรียนเธอจะต้องรีบไปวิ่งเล่น

หรือไม่ก็ไปปีนต้นไม้ ซึ่งสำหรับเธอแล้วมันคือเวลาที่มีความสุขมาก ๆ

โดยเฉพาะเวลาขึ้นไปอยู่บนต้นไม้ที่สูง ๆ สายตาของเธอ....... มองมาเบื้องล่างดูบริเวณรอบ ซึ่งในจินตนาการแล้วเธอสมมติตัวเองว่า.............

เป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยของผู้คน (คล้ายกับทหารสอดแนบพื้นที่นั้นเอง)

แต่ตรงกันข้ามแล้ว ผู้คนที่เธอดูแลนั้นกลับมองตัวเธอว่าเป็นลิงน้อยไม่เหมือนเด็กผู้หญิงอื่น ๆ ทั่วไป

*** ในบรรดาผู้คนเหล่านั้น ก็มีครูหนุ่มอารมณ์ดี น่าตาดีพอประมาณ ****

ไม่ใช่ดีมากต่างหาก (หล่อสำหรับสาว ๆ ทั่วไป) หยุดได้แล้วมาพูดเรื่องเด็กหญิงคนนี้ต่อกันดีกว่า

**** เหตุผลที่กล่าวถึง.......เพราะคุณครูท่านนี้เป็นผู้จับลิง โอ๊ะ ไม่ใช่เด็กหญิงคนนี้ฝึกเล่นกีฬาเป็นครั้งแรก กีฬาชนิดนั้นคือปิงปอง หรือ เทเบิลเทนนิส

ซึ่งอุปกรณ์ก็พอเหมาะกับมือเล็ก ๆ ของเธอ

เมื่อได้สัมผัสและเล่นก็เริ่มสนุกกับสิ่งแปลกใหม่

แม้ว่าตีอาจจะไม่ถูกลูกในบางครั้งก็ตาม แต่เธอก็ชอบ

และรักที่จะเรียนรู้การเล่นจากครูหลังเลิกเรียนก่อนกลับบ้าน

โดยมีเพื่อน ๆ อีก 2 คน ซึ่งเป็นชาย 1 และหญิง 1 คน

การฝึกแต่ละครั้งไม่มีทฤษฎีอะไรมากมาย มีเพียงลองผิดลองถูกในการรับแล้วส่งลูกข้ามตาข่ายให้ได้และจะต้องไม่ออกจากโต๊ะของผู้เล่นตรงกันข้าม

จึงเป็นที่มาของชื่อเด็กปิงปองเพราะเธอรักและมีความสุขที่ได้เล่น ได้สัมผัสไม้ปิงปอง

จนเธอเก็บเงินที่เหลือจากค่าขนมในแต่ละวันซึ่งก็น้อยนิดเพียงวันละไม่กี่บาท

ทุกครั้งที่ไปตลาดเธอจะมองที่ไม้ปิงปองในกล่องสวยที่ร้านของชำ ดูราคาแล้วกลับมานับเงินที่เก็บทุกวันเมื่อกลับถึงบ้าน แต่ใช่ว่า......เธอจะทำไม้ใช้เองไม่ได้นิน่า เธอนำแผ่นไม้อดมาทำอาจจะไม่สวยแต่ก็สามารถฝึกเวลาที่อยู่บ้านได้เป็นอย่างดี....และดีมาก ๆ

มาทายกันว่าเด็กปิงปองใช้เวลากี่วันในการสะสมเงินซื้อไม้ปิงปองไม้นี้......