ขอบคุณผู้กล้าที่ทำบล็อคนี้ขึ้นมาให้เหล่าสาวกทั้งหลายได้ถ่ายทอดอารมณ์ความเป็น
ศิลปิน โดยเฉพาะข้าพเจ้าขนาดเขียนหนังสือยังเขียนผิดเขียนถูก
อ่านหนังสือยังจับใจความไม่ค่อยได้เลย ไฉนเลยจะคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะได้โอกาสให้เป็นนักเขียนมือสมัครเล่น เพราะปกติแล้วขนาดบันทึกประจำวันของตัวเองยังไม่เคยบันทึก
(ยกเว้นตอนเรียนส่งเอาคะแนน) และในความคิดเดิม ๆ ที่ผ่านมา การที่คนจะเป็นนักเขียน
เป็นศิลปินได้ เขาต้องมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องภาษาเป็นอย่างดี อ่านหนังสือเยอะ ๆ และคำแต่ละคำที่นักเขียนใช้คงจะต้องเป็นคำที่คนธรรมดาไม่ใช้กัน แต่มีความหมายกินใจ ได้อารมณ์ รวมทั้งต้องได้ตีพิมพ์เป็นเล่มออกมาเป็นหนังสือ จึงจะเรียกว่านักเขียนได้ หลังจากประเมินคุณสมบัติตัวเองเบื้องต้นแล้วจึงคิดว่าไม่มีทางเป็นได้แน่นอน เลยทำให้ตัวเองไม่มีความมั่นใจที่จะเขียนอะไรเลย จนกระทั้งได้ฟังมาว่ามีคนเขาบอกไว้ "เมื่อกรอบความคิดเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน" คำนี้แหละที่ทำให้เราเข้าใจมากขึ้นว่า นักเขียนไม่จำเป็นต้องเก่งอะไรมากมาย และไม่จำเป็นต้องมีหนังสือออกมาเป็นเล่ม คนธรรมดาก็สามารถทำได้ สิ่งสำคัญคือการที่เราได้สร้างสรรค์ ถ่ายทอดจิตวิญญาณความเป็นตัวตนของเราออกมา จากความเป็นเราอย่างแท้จริงไม่มีใครมาบังคับแต่เราทำเพราะอยากทำจริง ๆ ขอบคุณผู้ให้โอกาสและหาเวทีให้ได้นำเสนอความเป็นเรา
***คนเราส่วนใหญ่ไม่กล้าทำสิ่งใหม่ที่ตัวเองไม่เคยทำเพราะกลัวความผิด ความล้มเหลว***
***คนส่วนใหญ่มักจะทำอะไรแล้วประเมินแค่ว่าถูก-ผิด, ดี-ไม่ดี, สวย-ไม่สวย***
***จินตนาการไม่มีคำว่าผิด***
.......ขอบคุณค่ะ........***คนส่วนใหญ่มักจะทำอะไรแล้วประเมินแค่ว่าถูก-ผิด, ดี-ไม่ดี, สวย-ไม่สวย***
***จินตนาการไม่มีคำว่าผิด***
พรรณทิพย์พา ทองมี :)
ขอบคุณที่ได้ถ่ายทอดรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ เช่นกันครับ
ตอบลบเป็นวิธีในการพัฒนาอย่างเรา ๆ ที่ดีอีกวิธีหนึ่งครับ
ตอบลบขอบคุณค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่ง และรออ่านงานเขียนของทุกคนค่ะ
ตอบลบ