กลิ่นอายกาลเวลา

ภาคที่ 1

เรื่องควรนึงถึง

ปี พ.ศ 2541

กลางเดือนธันวาคม

       เสียงนั้นมันดังคล้ายกับฟ้าผ่าลงมาเฉียดผ่านหัวไปแค่คืบ พอพ้นจากเสียงนั้นผ่านพ้นไป อาการปวดมึนที่หัวก็รุนแรงขึ้น อาการทุรนทุรายก็เข้ามาแทน ราวกับคีมเหล็กขนาดใหญ่กำลังบีบสมองของเขา ให้แตกเป็นเสี่ยงๆ มือที่ถูกมัดตรึงด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่ติดอยู่กับเตียงเหล็ก เขาไม่สามารถยกขึ้นมากุม เพื่อคลายความเจ็บปวดได้ ตาเหลือกค้างเห็นพัดลมบนเพดานหมุนอย่างเร็ว เขาเห็นน็อตขยับ มันเริ่มคลายเกลียวออกเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าความเร็วของใบพัดนั้น กำลังเร่งใ้ห้น็อตคลายเร็วขึ้น เสียงดังแก๊ก!เล็ดลอดออกมาจากเสียงลมฟู่---ทำให้เขาตะโกนร้องออกมาสุดเสียง '' ระวัง!มันหล่นมาแล้ว"
เหงื่อกาฬแตกพลั่ก เขาพลิกตัวหลบ ดีดตัวขึ้นนั่ง หายใจหอบถี่ เริ่มคุมสติของตัวเอง