15 ต.ค. 2552

วันนี้ตอนเช้า 2

๋ _ ๋ วันนี้ตอนเช้า 2

ข้างนอกระเบียงห้อง รู้สึกอากาศในเช้าวันนี้ดูเศร้ามากเลย มันทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ คิดถึงคนที่รักเราและคนที่เรารัก พอมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นเพียงกลุ่มเมฆสีเทา
ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า ถึงแม้ว่าพระอาทิตย์จะพยายามส่งรอยยิ้มอันอบอุ่นมายังทุกชีวิตก็ตาม
แต่ความเศร้าดูจะแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ นกหลายตัวต่างทำหน้าที่ส่งข่าวสารให้กับบรรดาเพื่อนสัตว์ทั้งหลายให้ระวังและ
เตรียมตัวรับกับบรรยากาศอันแสนเศร้า มองไปทางไหนก็รู้สึกว่าทุกอย่างดูเศร้าไม่เว้นแม้แต่กองทัพหมดดำตัวเล็ก ๆ สีหน้าท่าทางพวกมันดูเคร่งเครียดมากขณะที่กำลังช่วยกันขนข่าวของ
เพื่อย้ายบ้านขึ้นไปอยู่บนที่สูง ก่อนที่ความเศร้าจะมาเยือนมากไปกว่านี้ ถัดไปอีกฟากหนึ่งภายในเล่าแม่ไก่ขยับปีกเดินวนไปเวียนมาเพื่อปลุกให้ลูกน้อยตื่น
และเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของแม่ เหมือนกับว่าต้นไม้จะไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรมากมาย แต่ที่จริงแล้วภายใต้ความสงบนิ่งต้นไม้ทุกต้นกำลังตั้งหน้าตั้งตารอดู
ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้างในวันนี้ พอก้มมองลงไปยังพื้นดินเห็นแม่คางคกกำลังนั่งสวดมนต์และทันใดมันก็หยุดและ
ชะโงกหน้าออกมาดูว่าข้างนอกเกิดความวุ่นวายอะไรกันขึ้น ที่หนองน้ำหลังบ้านฝูงปลาช่อนต่างขึ้นมาแหวกว่ายอยู่เหนือผิวน้ำ
เพื่อดูความเคลื่อนไหวของเพื่อน ๆ แม้แต่เจ้าแมลงวันที่เคยบินวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ กับห้องครัว
ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่สนใจกลิ่นของอาหาร เพราะรู้สึกว่าความกังวล
จะทำให้มันลืมความหิวไปชั่วขณะ บรรยากาศอันแสนเศร้าของวันน
ี้ดูเหมือนจะยังไม่หมดไปง่าย ๆ เพราะเมื่อมองกลับเข้าไปในบ้านเจ้าหนูที่อยู่ห้องใต้บรรได
ต่างก็ออกมาวิ่งพล่านกันทั่วเลย เหมือนกับว่าทุกสรรพสิ่งจะตั้งตารอว่า
จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีก
ภายใต้บรรยากาศอันแสนเศร้านี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เชื่อว่าทุกสรรพสิ่งคงคิดเหมือนกัน
คือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะสามารถรับและผ่านมันไปได้ด้วยดีอย่างแน่นอน


พรรณทิพย์พา ทองมี :)

2 ความคิดเห็น:

  1. ทุกชีวิตย่อมมีจุดหมายปลายทางที่อาจเหมือนหรือแตกต่างกัน ปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามครรลอง .....

    ตอบลบ
  2. ชีวิตคือการเรียนรู้แล้วก็ผ่านมัน

    ตอบลบ