ปรัชญา แห่งราตรี (ความรักของฟากฟ้า)

"ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน

ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน"

------------------- (สุนทรภู่) ------------------------------

คืนหนาว สายลมกราวแทรกเนื้อเย็นเข้าไปถึงขั้วหัวใจ ข้าเหม่อมองฟ้าเห็นดาวพราวฟ้าระยับ


ดาราแลจันทราอวดแสงสว่างไสวอย่างไม่ลดละ


เพียงเสี้ยววิของหัวใจอันปลี่ยวเหงา


มันเกิดความอิจฉาท้องฟ้าขึ้นมาตะหงิดๆ


ทำไมนะ ทำไม ใครๆ ก็หลงรักท้องฟ้ากันนัก ไม่ว่าจะเป็น ดาว เดือน หรือแม้แต่พระอาทิตย์ก็หลงรักนภาอย่างไม่ลืมหูลืมตา


กลางวัน ฟ้า มีตะวันคอยเคียงคู่


กลางคืน ฟ้า มีจันราคอยเคียงกาย


มีดวงดาวคอยส่องสว่างยามมืดมิด

......ฟ้าไม่เคยเหงา

ไม่เคยอ้างว้าง

ไม่เคยเปล่าดาย......

อยากรู้นักท้องฟ้าจะเลือกใคร
ตะวัน... ที่ ยิ่งใหญ่
ดวงจันทร์ ที่อ่อนโยน
หรือดารา ที่คอยห่วงใยเสมอมา

อยากถามนัก.... ว่า ตะวัน จันทราหรือดารารักท้องฟ้ามากที่สุด?

ป.ล.แล้วท่านผู้อ่านหล่ะค่ะ คิดว่า ใครรักท้องฟ้ามากที่สุด