9 พ.ย. 2552

ความงดงามแห่งวัยเยาว์






เตาะแตะ เดินไต่ ตามทาง
บอบบาง ดังปุยฝ้าย ปลิวไสว
สะดุดขา ลื่นล้ม ตระหนกใจ
สะอื้นไห้ เจ็บกาย ไม่ระวัง


เจ้าตัวน้อย เจ็บนิด เพียงก้าวผิด
เป็นบทเรียนชีวิตก้าวพลาดพลั้ง
ยอดดวงใจพ่อแม่สอนเจ้าจงฟัง
ฝึกยั้งจิต กำหนดกาย เมื่อก้าวเดิน


เติบโต ตั้งใจ ใฝ่เรียนรู้
มีพ่อแม่ ครูคอยสอน มิห่างเหิน
เรียนวิชา ดูใจตน อย่ามัวเพลิน
มิหมางเมิน หลงลม ก้มมองดิน



จงงดงามทั้งกายและวาจา
จงมุ่งมั่นไปข้างหน้าไม่ผันผิน
อนาคตมิได้เป็นดังเจ้าจินต์
ตัวเจ้าสิ้น....เป็นบุคคล...กำหนดเอง

khaewklar

1 ความคิดเห็น: