เตาะแตะ เดินไต่ ตามทาง
บอบบาง ดังปุยฝ้าย ปลิวไสว
สะดุดขา ลื่นล้ม ตระหนกใจ
สะอื้นไห้ เจ็บกาย ไม่ระวัง
เจ้าตัวน้อย เจ็บนิด เพียงก้าวผิด
เป็นบทเรียนชีวิตก้าวพลาดพลั้ง
ยอดดวงใจพ่อแม่สอนเจ้าจงฟัง
ฝึกยั้งจิต กำหนดกาย เมื่อก้าวเดิน
เติบโต ตั้งใจ ใฝ่เรียนรู้
มีพ่อแม่ ครูคอยสอน มิห่างเหิน
เรียนวิชา ดูใจตน อย่ามัวเพลิน
มิหมางเมิน หลงลม ก้มมองดิน
จงงดงามทั้งกายและวาจา
จงมุ่งมั่นไปข้างหน้าไม่ผันผิน
อนาคตมิได้เป็นดังเจ้าจินต์
ตัวเจ้าสิ้น....เป็นบุคคล...กำหนดเอง
khaewklar
กาย มิ ใช่เรา
ตอบลบใจ มิ ใช่ เรา
เรา มิ ใช่เรา