ใครวิ่งไกลกว่า........(ชั่วโมงสอนครูองอาจ)

.........แรด เลิศ เชิด เขาหาว่าฉันกะแดะ....................(ซ้ำ)

.........เขาหาว่าฉันกะแดะเพราะฉันนะ แรด เลิศ เชิด...

.........เสียงเพลงเชียร์กีฬาของสีเขียวดังแว่วมาแต่ไกล......


ครู องอาจ : สวัสดีครับพี่ ป. 2 เอ........เมื่อเช้าผลการวิ่งแข่งขัน 100 เมตร หญิง เป็นยังไงบ้างครับ

เอิร์น : อุ๊ย...หนูเกือบได้ที่ 1 ค่ะ.....(แนะ..ไม่ยักกะจะบอกว่าได้ที่ 2 ครับ)..

ไข่มุก : ตอนแรกหนูวิ่งนำพี่เอิร์น....เกือบถึงเส้นชัยแล้วค่ะ..แต่พอจะเข้าเส้นชัยพี่เอิร์นแซงหนูได้..สีแดงก็เลยได้ที่สามค่ะ..(ไข่มุกเป็นนักกีฬาสีแดง)..

ครูองอาจ : แล้วสีไหนวิ่งเข้าเส้นชัยก่อนเพื่อนละ่ครับ

เบ้น : สีเขียวค่ะ...พี่บีมป.4 เป็นคนวิ่ง...วิ่งเร้ว เร็ว ค่ะ


ครูองอาจ : เหรอครับ...ได้ที่ไหนก็เก่งหมดนั่นและครับเด็ก ๆ... แพ้-ชนะ ไม่ใช้เรื่องสำคัญ น้ำใจนักกีฬาสำคัญกว่า..ใช่ไหมครับเด็ก ๆ ..(ครูองอาจทบทวนแนวทางการเล่นกีฬากับลูกศิษย์)..


......ครับ/ค่ะ..อย่างว่าง่ายเลยละ่ครับท่านผู้อ่าน...ก็คุยกันประจำนี่ครับ...........


ครูองอาจ : ..เออ....พูดถึงเรื่องวิ่งแข่งขันก็ทำให้นึกถึงสมัยเป็นเด็ก ๆ ครับคุณครูมีเพื่อนอยู่ 2 คน ชอบวิ่งเล่นแข่งกัน.......แบบประหลาด ๆ พิศดารไม่เหมือนใคร

...........หือ...เสียงฉงนแว่วดังมาจากบางคน..............


เอิร์น : ประหลาดยังไงเหรอค่ะ

ครูองอาจ : ฟังให้ดีนะครับ

แมน เป็นคนตัวสูง ขายาว ก้าวยาว แต่ก้าวช้า

มอส เป็นคนตัวเตี้ย ขาสั้น ก้าวสั้น แต่ ก้าวเร็ว

.............................เด้ก ๆ ตั้งใจฟัง ดีมาก.....................................

ครูองอาจ : แมน กับ มอส นัดวิ่งแข่งกันด้วยวิธีแปลก ดังนี้

มีเสาทังหมด 100 ต้น เรียงเป็นเส้นตรง เสาแต่ละต้นห่างกัน 1 เมตร

แมนเริ่มวิ่งจากเสาแรก มอสเริ่มวิ่งจากเสาที่ 100

ทั้งสองคนมาวิ่งมาพบกันพอดีที่เสาต้นที่ 50

เอ...ใครวิ่งได้ระยะทางไกลกว่ากันนาา


เอิร์น : หนูว่าเท่ากันค่ะครู

ชาติ : มอสน่าจะวิ่งได้ไกลกว่าครับครู

โชค : เอ..แต่เขาว่าแมนนะ


แล้วคุณผู้อ่านมีความคิดเห็นเป็นอย่างไรครับ