......เมื่อสัปดาห์ที่แล้วโรงเรียนจัดงานกีฬาสี....เมื่อเสร็จสิ้นงานกีฬา..ใครๆ ก็คุยกันถึงถึงผลการแข่งขันกีฬาที่ผ่านมา...โดยเฉพาะฟุตบอลชายรอบชิงชนะเลิศแล้วด้วย.....ติดปากทุกคนก็ว่าได้......
ครูองอาจ : สวัสดีครับพี่ม.1 คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ
เน : คุยเรื่องกีฬาสีครับ...ฟุตบอลชายสีฟ้านะ..ถ้าผมไม่เจ็บขา...สีแดงไม่มีทางชนะหรอกครับ..(คนเจ็บขาจึงไม่ได้ลง)..
ท็อป : ครึ่งแรกยังเสมอกันอยู่เลยครับครู....แต่ครึ่งหลังกองหลังสีฟ้าพลาดนิดเดียว กองหน้าสีแดงเลยเข้าไปยิงได้
........ ครูองอาจตั้งใจฟังเด็ก ๆ เล่า อย่างตั้งใจ..........
จอห์น : ที่จริง..เค้า...จับได้แล้วนะ..แต่ลูกบอลมันลื่น ๆ ยังไงไม่รู้เลยหลุดเข้าประตูไปเลย...(จอห์นเป็นประตูให้สีฟ้า)...
........ครูองอาจเห็นนักกีฬาทีมสีฟ้าค่อนข้างซีเรียส..เลยพูดตัดบทว่า....
ครูองอาจ : ที่จริงแล้ว...เราเล่นกีฬาเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง..เพื่อให้เกิดความสนุกสนานกับหมูพวกเพื่อนฝูง....ส่วนผลของมันจะออกมาอย่างไรนั้น....คุณครูคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่ควรใส่ใจ....หรือ เด็ก ๆ มีความคิดเห็นเป็นอย่างไรครับ
........หลายคนนั่งนิ่ง....พิจารณาตามสิ่งที่ครูองอาจพูด....
จอห์น : ...(มีสีหน้าดีขึ้น)..ครับ...ผมก็คิดอย่างนั้นแหละครับ
........ที่จริงแล้วตามแนวทางโรงเรียน จะไม่เน้นการแข่งกันเพื่อให้เกิดการเปรียบเทียบว่าใครเก่งกว่า อ่อนกว่า .... กิจกรรมที่จัดขึ้นจะเป็นลักษณะประชันมากกว่าแข่งขัน... คือให้ทุกคนได้แสดงความสามารถและนำเสนอผลงานของตน .......เรื่องแพ้-ชนะ จะไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนให้ความสนใจเท่าใดนัก
.ครูองอาจ : ฟังเด้ก ๆ คุยเรื่องฟุตบอลก็สนุกสนานดีนะครับ ...พลัน....ก็ทำให้ครูคิดถึงลูกบอลประหลาดลูกหนึ่งขึนมา...แปล๊ก แปลก....
......ครูองอาจเริ่มดึงดูดความสนใจ เพื่อโยงเข้าสู่บทเรียน...เด้ก ๆ สนใจ..และนิ่งฟัง.....
จอห์น : เอออ...ประหลาดยังไงครับครู
ครูองอาจ : มีลูกบอลอยู่ลูกหนึ่ง เมื่อโยนจากที่สูงหล่นลงพื้น
จะกระดอนขึ้นมาสูง 2 ใน 3 ของความสูงครั้งก่อน ถ้าลูกบอล
ถูกโยนชั้นที่สูงสุดของตึก เมื่อหล่นลงพื้นกระดอนครั้งที่ 4
ลูกบอลกสูง 16 เมตร เอ....แล้วเริ่มแรกลูกบอลอยู่สูงจากพื้นเท่าไรนาา
.....หลายคนเริ่ม ออกแบบ Model ลงในกระดาษทดตามวิธีที่ตนเองถนัด.....
ครูองอาจ : เอ้า ..ใครได้ยังไง....มานำเสนอครูและเพื่อน ๆ นะครับ
คุณผู้อ่านมีความคิดเห็นเป็นอย่างไรครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น