นิทานสระ อี เรื่อง ชะนีผู้อวดดี

นิทาน สระอี เรื่อง ชะนีผู้อวดดี

ณ ป่าใหญ่ใกล้วารีขจีเขียว
ลำนำเชี่ยวหมู่ไพรีเปรมปรีดิ์สันต์

เหล่าผองสัตว์ต่างปรีดามาเนิ่นนาน
ทุกสิ่งอันล้วนสมัครสมาน สามัคคี

ราชสีห์ ร่างอ้วนพี ป้องป่าใหญ่
รู้ถึงภัย ใกล้มาเยือน ไม่สุขขี

แจ้งบรรดา พี่น้องสัตว์ ไม่รอรี
เจ้าอินทรีย์ เลาะทิวเขา ส่งข่าวพลัน

พบอีกา เก็บผักชี ที่สวนผัก
แวะทายทัก ดูท่าที ขมีขมัน

อีกาให้ ลิ้นจี่ อินทรีย์พลัน
อีกแบ่งปัน สาลี่ สี่ลูกงาม

รีบส่งข่าว จากเจ้าป่า อีการู้
แต่เช้าตรู่ วันพรุ่งนี้ ที่สนาม

ร่วมหารือ ปรึกษากัน วันฟ้าคราม
เพื่อติดตาม ป้องกันภัย ไกลไพรี

เจ้าอินทรีย์ บินเร็วรี่ ดังขี่ม้า
แจ้งบรรดา เหล่าสัตว์ครบพบสุขศรี

เกาะกิ่งไม้ เด็ดดมชม จามจุรี
เก็บจำปี เสียบปีกใหญ่ ใจเบิกบาน

พบชะนี ผู้อวดดี เป่าปี่ก้อง
อยู่ริมหนอง นทีใส ใจสุขสันต์

บอกอินทรีย์ไม่ใยดี ไม่เกี่ยวกัน
ปัญหานั้น หน้าที่ใคร ให้ไขเอง

ชะนีบอก ตอนนี้ ข้ามีสุข
ไม่มีทุกข์ ฤดีฉ่ำ ทุกค่ำเช้า

อีนทรีย์บอก แต่ป่านี้ ป่าของเรา
ชะนีบอก ไม่เอา ไม่อยากสนใจ

ถึงเวลา ต่างพร้อมหน้า บรรดาสัตว์
ราชสีห์ เร่งรีบจัดแจง แถลงไข

เล่าเรื่องราว ความแห้งแล้ง อุทุกภัย
ผืนป่าใหญ่ อาจแห้งขอดไม่รอดกัน

อาจโชคดี หากเรามี วิธีแก้
ไม่มัวแต่ รอรีพร จากสวรรค์

คนละไม้ คนละมือ เราช่วยกัน
ดงไพรวัณฑ์ ไม่แห้งขอด เรารอดตาย

ราชสีห์ ดูแผนที่ ตรงนี้เหมาะ
เราจะเจาะ หาวารี ที่ดีได้

ดูดีดี ที่ตรงนี้ ที่ของใคร
เอ๊ะ!! นั่นไง เจ้าชะนี ชี้ดูพลัน

เจ้าชะนี ผู้อวดดี ปฏิเสธ
นี่ เป็นเขต บ้านข้า อย่ามาถาม

ถีบเก้าอี้ ไล่ราชสีห์ ดูไม่งาม
ปีนข้ามผ่าน ศรีษะ ผละหนีพลัน

ราชสีห์ ไม่รอรี หาที่อื่น
ผ่านวันคืน ผืนป่า ไม่สุขสัจนต์

ตรงนี้ดี ข้างดอกจำปี รีบเอ่ยพลัน
คงจะทันป้องกันภัย ป่าใหญ่เรา

เช้าวันหนึ่งบ้านชะนี วารีหมด
ถามเจ้ามด หาวารี ได้ที่ใหน

มดส่ายหน้า ไม่พูดคุย เดินผ่านไป
เริ่มร้อนใจ หิวกระหาย ใครช่วยที

ผ่านทุ่งข้าวสาลี ชะนีเหนื่อย
แขนขาเมื่อยปากหิวกล้วยสวยสักหวี

ขออีกา เจ้าของสวน บอก"ไม่มี"
ขออินทรีย์ "บอกไม่ใช่หน้าที่เรา" เจ้าต้องหาเอง

บรรดาสัตว์ไม่อารี ชะนีป่า
หมดปัญญา แก้ไขใจ เศร้าหมอง

นึกหวนคิดถึงเวลา เฝ้าตรึกตรอง
หนึ่งเราหยิ่งผยอง สองเราอวดดี

พบอาศรม ฤาษี ชะนีแจ้ง
ฤาษีแจงหากเจ้าเปลี่ยนก็สุขขี

เปลี่ยนเป็นโอบอ้อม และแบ่งปัน ไม่อวดดี
เจ้าชะนี ให้สัญญา ไม่ล้าลัง

เจ้าชะนีขออภัย บรรดาสัตว์
ไม่ขอผลัดรีบเปลี่ยนทิศทางวิถี

สัตว์ทั้งป่าชื่นชมว่า เป็นสิ่งดี
เพราะชะนีคิดได้ ไม่สายเกิน

ฟังเรื่องราวเจ้าชะนีนี้ต้องคิด
อย่าหลงผิดทั้งอวดดี หยิ่งผยอง

เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนตัวเอง ฝึกตรึกตรอง
ไม่หม่นหมอง เหมือนชะนี ผู้อวดดีเอย