หัวดีแต่ขี้เกียจ 3
ตอน...ปฏิบัติการเอาชนะตัวขี้เกียจ
รู้สึกว่าเธอจะเข้าใจหาวิธีกดดันตัวเองได้ดีมาก เธอพยายามคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ ตั้งแต่จำความได้ว่าอะไรที่ทำแล้วมันทำให้เธอรู้สึกประสบผลสำเร็จ ทั้งคำที่พ่อพูด หัวดีแต่ขี้เกียจ ความตั้งใจอยากเป็นครูอนุบาล ทุก ๆ อย่างค่อย ๆ ผุดขึ้นที่ละนิด สุดท้ายเธอจึงรู้ว่าการที่เธอจะทำได้นั้นเธอต้องท่าทายตัวเอง กดดันตัวเอง เพราะตั้งแต่เด็กแล้วหลายอย่างที่สามารถทำได้เกิดจากความท่าทายต้องการเอาชนะตัวเอง ต้องการเอาชนะสิ่งที่ทุกคนมองว่าอยาก ต้องการให้ทุกคนรู้สึกภูมิใจและเชื่อว่าเราทำได้จริง เมื่อรู้คำตอบเช่นนี้แล้วเธอก็เริ่มด้วยการบังคับตัวเองด้วยการอ่านหนังสือทุกวันทั้งที่ไม่เคยชอบอ่านมันเลย ตื่นเช้าไปทำงานแต่เช้า(ช่วงที่รอสอบไปสมัครเป็นครูอนุบาลเอกชน) ตั้งใจทำงาน เลิกงานกลับบ้านอาบน้ำอ่านหนังสือประมาณสองชั่วโมง เข้านอน ทำอย่างนี้อยู่ประมาณหนึ่งเดือนก่อนสอบทุกวัน พอถึงวันก็พกพาเอาความมั่นใจไปเต็มกระเป๋า ลืมบอกไปผู้สมัครที่ยื่นความจำนงขอเป็นครูอนุบาลประมาณสามพันกว่าคน รับหนึ่งอัตรา หลังจากสอบเสร็จทุกคนก็ต่างออกจากห้องสอบทั้งรุ่นพี่ทั้งเพื่อนต่างก็ดีใจที่ได้เจอกัน และเป็นประเพณีปฏิบัติคือเมื่อสอบเสร็จก็ต้องมีการพูดกันถึงเรื่องของข้อสอบที่ทำ ดูจากสีหน้าของทุกคนรู้สึกจะมั่นใจมากเมื่อได้พูดคุยทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าทำข้อสอบได้ ข้อสอบง่ายมาก ที่อ่านมามีหมด ยิ่งเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าไปติวมาก่อนสอบ ในตัวอย่างข้อสอบที่อาจารย์แจกให้มีเกือบทุกข้อ ซึ่งเกือบทุกข้อที่เพื่อนพูดมาเราตอบไม่เหมือนเขาสักข้อ เริ่มกดดัน เริ่มเป็นกังวล เริ่มไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ทุกอย่างที่จะบั่นทอนจิตใจเราต่างกรูกันเข้ามาเหมือนกับข้าศึกเข้าประชิดเมืองรอเพียงจังหวะที่ทหารยามเผลอแล้วจะบุกทันที ความหวังเลือนรางลงทุกที แล้วก็ต้องหอบเอาความกังวลใจกลับบ้านไปด้วย หมดกันแน่เราคราวนี้ได้แต่บอกตัวเองในใจ พอถึงวันประกาศผลสอบ ไม่กล้าแม้แต่จะโทรศัพท์ไปถามเพราะกลัวคำตอบที่จะได้ ไม่มีชื่อคุณค่ะ หรือคุณได้อันดับที่ไกลมากอะไรประมาณนั้น ใครถามถึงเรื่องผลสอบก็ตอบว่ายังไม่ถึงวันประกาศ
แล้ววันหนึ่งเพื่อนที่บอกว่าไปติวก่อนสอบก็โทรศัพท์มาหาเล่าให้ฟังว่าโทรไปถามผลสอบแล้วเขาได้ที่สองร้อยกว่าเกือบสามร้อย ยิ่งเพิ่มความกลัวให้เรามากขึ้น เพราะเราจำได้เพื่อนบอกว่าในตัวอย่างข้อสอบที่ไปติวมามีเกือบทุกข้อ และเราก็ตอบไม่ตรงเขาด้วย ขนาดเพื่อนติวมาได้ตั้งอันดับไกลขนาดนั้น แล้วเราหละ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว แต่สุดท้ายคนเราไม่มีใครหนีความจริงไปได้ วันหนึ่งจึงตัดสินใจโทรไปถามผลสอบ พอเสียงเจ้าหน้าที่แจ้งอันดับที่เราสอบได้ยิ่งทำให้เราตกใจมากยิ่งกว่าเดิม เพราะใครจะคิดว่าคนที่ตอบไม่ตรงกับเพื่อน ไม่ตรงกับตัวอย่างข้อสอบจะสอบได้อันดับที่มีเพียงตัวเลขสองหลักกลาง ๆ ความหวังเริ่มกลับมาอีกครั้ง และเพิ่มความมั่นใจให้มากขึ้นว่า คนเราขอแค่มุ่งมั่นตั้งใจ ทุ่มเทและอดทน เราสามารถที่จะผ่านมันได้และทำมันได้จริง ว่าแม้เขาจะยังไม่เรียกเราบรรจุก็ตาม แต่ก็ถือว่ารับพอใจกับผลงานที่ออกมา ช่วงนั้นจะบอกว่าเดินสายสอบก็ว่าได้ ไม่ว่าไกลแค่ไหนถ้าได้ยินว่าเปิดสอบครูอนุบาลเธอจะไปทุกที่ และตามคาดหมายเธอก็มีชื่อได้ขึ้นบัญชีไว้แถมอันดับที่ได้ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ จากสองหลักกลาง ๆ ก็มาเป็นสองหลักต้น ๆ... เจ้าตัวขี้เกียจใกล้ถึงวันอวสานของเจ้าแล้ว
พรรณทิพย์พา ทองมี :)
โอ้......
ตอบลบสุดท้าย
ก็ ถึงเส้นชัย