หยุดความเป็นครู(อนุบาล)มืออาชีพ
ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน จุดเปลี่ยนที่ทำให้เธอได้รู้ว่าคนเราจะอาศัยแค่การเป็นคนหัวดีแต่ขี้เกียจคงจะไม่พอแล้วสำหรับการต้องออกไปเผชิญโลกแห่งความจริง โลกแห่งการแข่งขัน แก่งแย่งชิงดี มันคงต้องมีสิ่งอื่นมาเพิ่มเติมด้วยจึงจะทำให้ตัวเองไปถึงฝันที่วาดไว้ คือครูอนุบาลมืออาชีพ(ต้องเป็นราชการด้วย) พอหน่วยงานที่รับผิดชอบในการสอบบรรจุข้าราชการครู ประกาศราชื่อสาขาที่เปิดสอบบรรจุในปีที่เธอเรียนจบ เธอก็แทบลมจับ เพราะในรอบยี่สิบปีเป็นปีแรกที่สาขาการศึกษาปฐมวัยไม่เปิดสอบ แล้วจะทำยังไง เกิดคำถามกับตัวเอง พอตั้งหลักได้สุดท้ายก็หาทางออกได้ด้วยการไปเป็นครูเอกชน ไม่ได้เป็นข้าราชการตอนนี้ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้เป็นครูอนุบาล ด้วยความที่อาจจะประสบการณ์ยังน้อย และการที่มองโลกในด้านเดียวคือทุกอย่างต้องสวยงาม คือมีแต่คนที่ปรารถนาดีกับเรา มีแต่คนที่คิดดีกับเรา มีอะไรพูดตรง ๆ ออกไปทุกคนคงชอบเพราะนั้นคือแสดงถึงความจริงใจต่อคนฟัง เวลาที่เขาพูดกับเราเขาคงพูดแต่เรื่องจริง ประกอบกับการเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองสูง ผิดก็คือผิด ถูกคือถูก กล้าทำกล้ารับ ไม่เคยทำร้ายใครก่อนแต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเช่นกัน สุดท้ายเราก็พ่ายแพ้กับโลกแห่งความจริง แล้วทำให้เริ่มไม่มันใจในตนเองแล้วว่าเราหลอกตัวเองหรือเปล่านะที่ประกาศว่าตัวเองเป็นครูอนุบาลที่แท้จริง ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เลยหยุดความเป็นครูไว้ก่อนแบบไม่มีกำหนด และเปิดโอกาสให้กับอาชีพอื่น นั้นคือพนักงานบัญชี (ไม่ใกล้กันเลยกับครูอนุบาล) ทำงานไปก็ถามตัวเองไปว่าใช่สิ่งนี้หรือยัง เสียงจากข้างในก็ยังยืนยันว่าไม่ใช่ จนถึงโอกาสสุดท้ายของอาชีพพนักงานบัญชี เมื่อเพื่อนส่งข่าวว่าจะมีการสอบบรรจุและมีสาขาปฐมวัยด้วยรับตั้งหนึ่งอัตรา สิ้นเสียงของเพื่อนรักที่แจ้งข่าวจิตใจอันสับสนพลันก็ลุกขึ้นแล้วประกาศว่าอาชีพพนักงานบัญชีสอบตกไม่ผ่านด่านอาชีพในฝัน เธอจึงเดินไปบอกเจ้านายซึ่งก็เป็นอาแท้ ๆ ของเธอนั้นเองว่าจะขอกลับไปเป็นครูอนุบาล เพราะเขามีการเปิดสอบบรรจุรับตั้งหนึ่งอัตรา คุยอวดอย่างมั่นใจ พออาเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจ ก็ไม่กล้าที่จะทัดทานหรือเหนี่ยวรั้ง ก่อนไปเธอยังย่ำความมั่นใจให้กับอาอีกว่าถ้าสอบไม่ได้ให้เรียกหมา และจะไม่กลับมาที่นี้จนกว่าจะสอบได้... นั้นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่เธอจะเก็บเสื้อผ้าหิ้วกระเป๋า ขึ้นรถประจำทางกลับบ้านนอกที่เธอจากมาด้วยความหวังเต็มเปี่ยม
พรรณทิพย์พา ทองมี :)
อายุยังน้อย
ตอบลบโอกาสจะนับหนึ่งใหม่ มีเยอะ
ได้ทำ ดีกว่าเสียใจ ที่ไม่ได้ทำ