หิ่งห้อยน้อย
ด้อยความรู้
โอ้อวดแสง แข่งดาวเดือน
กลางวันหลับ
กลางคืนเด่น
หลงราตรี แห่งตัวตน
ยึดอัตตา
หนึ่งในหล้า
คือ ตัวกู
ผู้เฒ่าเฝ้าสั่งสอน
ตักเตือนเจ้า
อย่างเมตตา
กิเลสหนา
หาฟังไม่
ใฝ่ท้าทาย
ครูระอา
ปล่อยศิษย์รัก
ตัดเยื่อใย
วันหนึ่ง "หิ่งห้อยน้อย"
พบกองไฟ
ร้องออกไป
"ใครบังอาจ แผดแสงแข่ง"
เร็วรี่บิน
เข้าไฟฟอน
ร้อนเหลือจิต
ให้ย้อนคิด
ก่อนสิ้นใจ
ครูหวังดี
ครูเมตตา
คณาบุญคุณ
น้ำตาริน
รู้ผิดชั่ว
เมื่อสายเกิน
โปรดเถิดครู
ผู้อาจองค์
ในชาติหน้า
จงเมตตา
รักศิษย์
ดังชาตินี้
แม้ศิษย์รั้น
ดื้อนัก
อย่าตัดรอน
โปรดเฝ้าสอน
วอนชี้ทาง
สว่างใจ
ศิษย์สัญญา
จะศรัทธา เคารพครู
ผู้เชี่ยวชาญ
................................
ชาติหน้ามีทดแทนคุณ
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว ดีเสมอ
ตอบลบชีวิต คือ การเรียนรู้ แล้วก็ผ่านมัน
การก้าวเดิน มีทางหลายสายให้ข้ามผ่าน ขรุขระบ้าง ราบเรียบบ้าง
ตอบลบกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง เท้าของเราต้องเจอกับหนามทิ่มหรือก้อนหินบาด และเมื่อเราไปถึงที่หมาย เราจะภาคภูมิใจในจุดที่เราได้ข้ามผ่านมา
การพร่ำบ่นไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น หากเราไม่คิกหาวิถีทางที่ดี เพื่อแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้น
ตอบลบ