ชีวิตก็ดำเนินต่อไปตามปกติในโรงเรียนเอกชนตำแหน่งครูอนุบาลที่รัก แล้ววันหนึ่งก็ได้รับโทรศัพท์หมายเลขที่ไม่คุ้นเคย “สวัสดีครับ คุณผ่านการสัมภาษณ์ ให้คุณมาสอบสอนให้ดูในวันเวลาสถานที่” ทุกอย่างถูกนัดหมายอย่างละเอียดเช่นเคย พร้อมกับการวางสายจากไป ปล่อยให้คนฟังต้องค่อย ๆ คิดทบทวนว่าเราสอบที่ไหนไว้บ้างนะ เมื่อเริ่มจับทางถูกก็เริ่มคิดว่างแผนว่าจะสอนอะไร ชั้นไหน จะทำยังไงให้เด็กสนใจ และให้กรรมการประทับใจ พร้อมทั้งวางแผนการเดินทางด้วย
เมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางก็ออกเดินทางตั้งแต่ตีสองเพราะต้องการไปให้ถึงสถานที่สอบแต่เช้าจะได้มีเวลาทำสมาธิ พอไปถึงเธอก็เป็นคนแรกที่มาถึง และได้พบกับกรรมการสามท่านแต่หนึ่งในสามเป็นคนใหม่(คนที่ไม่สบาย) ขณะที่รอคนอื่น ๆ กรรมการท่านนั้นก็ถือโอกาสสัมภาษณ์เธอไปในตัวด้วย และพอสายหน่อยคนที่มาสอบก็เริ่มทยอยกันมา ทุกคนดูจะเตรียมตัวกันมาดีมาก เมื่อถึงเวลาเธอเป็นคนแรกที่ได้สอบสอนชั้นอนุบาลสอง ก่อนที่จะสอนทุกคนต้องส่งแผนการสอนก่อน ขณะที่ส่งแผนกับกรรมการเธอยังได้บอกความรู้สึกกับกรรมการ “หนูตื่นเต้นค่ะ” กรรมการก็ถือโอกาสถามทันทีว่า ได้ไปสอบบรรจุที่ไหนไว้หรือเปล่า เธอตอบอย่างภาคภูมิใจถึงผลสอบของทุกที่ที่ไปสอบไว้ให้กับกรรมการท่านนั้นฟัง ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดเอะใจหรือสงสัยอะไรกับการถามคำถามนั้นเลย เพราะมัวแต่จดจ่อกับการสอน และหลังจากสอนเสร็จผลก็เป็นที่น่าพอใจทั้งจากเธอประเมินตัวเอง ดูการมีส่วนร่วมของเด็ก และปฏิกิริยาของคณะกรรมการ เธอคิดในใจว่าเธอต้องผ่านอย่างแน่นอน แต่เธอหารู้ไหมว่าเธอเป็นคนแรกที่กรรมการคัดออกตั้งแต่เธอตอบคำถามสุดท้ายก่อนเข้าไปสอบสอน แต่ไม่รู้ว่าอะไรไปดลใจให้คณะกรรมการท่านเปลี่ยนใจ ขณะเดินทางกลับยังไม่ถึงบ้านด้วยซ้ำ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นหมายเลขที่เริ่มจะคุ้นตาแล้ว “สวัสดีครับ คุณได้รับคัดเลือกให้เป็นครูอนุบาลของโรงเรียนเราครับ” พร้อมกับมีการนัดวันเวลาในการมาทำงานเสร็จสรรพ ในที่สุดเธอก็ทำได้ มันช่างเป็นการสมัครงานที่หินและยาวนานที่สุดเท่าที่เธอเคยสมัครมา ใช้เวลารวมทั้งหมดเกือบครึ่งปีกว่าจะรู้ว่าตัวเองจะได้เป็นครูโรงเรียนที่ยังไม่มีอาคารเรียน ไม่มีแม้กระทั้งเด็กนักเรียน
เมื่อมาเริ่มเป็นครูที่นี้ได้สักพัก ก็ค่อยเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ใหญ่ใจดีจึงบอกว่าที่นี้เหมือนเธอที่นี้เหมาะกับเธอ ก็เพราะว่าโรงเรียนแห่งนี้ยังไม่มีอะไรเลย อาคารก็สร้างยังไม่เสร็จ ไม่มีนักเรียน ไม่มีหลักสูตร ต้องทำเองทุกอย่างวิธีการคัดเด็ก การประชาสัมพันธ์ให้คนมาสมัคร ทำหนดแนวทางของครู นักเรียน ผู้ปกครอง ทุกอย่างเลยที่ต้องทำ แต่ก็มีความสุขเพราะเราไม่ได้ทำคนเดียวมีเพื่อนร่วมชตาชีวิตตั้งหลายคนที่คอยช่วยเหลือกันและกัน เป็นกำลังใจเวลาเหนื่อย เวลาท้อ รวมทั้งมันมีอะไรที่ท้าทายและทำให้เราตื่นเต้นเสมอ
พรรณทิพย์พา ทองมี :)
ผู้ถางทาง..
ตอบลบแม้เหนื่อยกว่า แต่ภูมิใจกว่าคนเดินตาม