กระต่ายน้อยช่างฝัน

กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าไม้ใหญ่อันแสนไกลโพ้น
มีเจ้ากระต่ายน้อย ผู้มีความฝันอันยิ่งใหญ่
ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าฝันนั้นคืออะไร....และจะเป็นจริงหรือไม่
แต่กระต่ายน้อยก็พอใจที่ได้ฝัน

กระต่ายน้อยอาศัยอยู่ ณ ป่าแห่ง "ความเพียร"
สัตว์ทุกตัวในป่าแห่งนี้ล้วนขยันขันแข็ง
ทำงาน ใช้แรง และหากิน จนกระทั่งไม่มีเวลาพักผ่อน
ที่แย่ไปกว่านั้นป่าแห่งนี้
ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีเสียงหัวเราะ
ไม่มีเสียงพูดคุย หยอกล้อ ซึ่งกันและกัน
และกระต่ายน้อยก็ไม่ชอบเอาเสียเลย
ถึงสัตว์ทุกตัวจะมีความมั่งคั่ง
อันเป็นผลแห่งความเพียร
แต่กระต่ายน้อยคิดว่า
ที่นี่ช่างปิดกั้นความฝันของมันเสียจริง

อ้า...... คิดออกแล้ว

กระต่ายน้อยฝันอยากร้องเพลง
กระต่ายน้อยฝันอยากบรรเลงเพลง
ที่ไหนล่ะ ที่จะช่วยให้ฝันของมันเป็นจริง

กระต่ายน้อยช่างฝันละทิ้งถิ่นฐาน
ออกเดินทางไปแสวงหาสิ่งใหม่
ที่อยู่ใหม่ เพื่อนใหม่ อาหารใหม่
ที่สุด คือที่ที่ทำให้ได้ร้องและบรรเลงเพลงได้
และมันย่อมรู้ดีว่า...ไม่มีแม้สักแห่ง
ที่จะทำให้มัน...พอใจ....ได้ตลอดไป
แต่มันก็เต็มใจที่จะฝันใน


สิ่ง


สิ่ง


สิ่ง


........สิ่งนั้น..............

ระหว่างทางที่เดินไป
กระต่ายน้อยก็ได้รู้ว่า สิ่งที่ป่าแห่งความเพียร
ให้กับกระต่ายน้อยนั้น มีค่ามาก
อย่างน้อยมันก็ได้ฝึกฝนความเพียรจากป่าแห่งนี้
และทำให้มันตัดสินใจที่จะเดินทางต่อไปได้


กระต่ายน้อยเดินทางไป ณ ป่าไม้ใหญ่ทางทิศเหนือ
....และ....สะดุดตา สะดุดหูกับบางสิ่ง
กระต่ายน้อยได้ยิ้มและหัวเราะอีกครั้ง
ป่าแห่ง "เสียงเพลง" ในที่สุดก็ได้ค้นพบ
มันตื่นเต้นกับสหายใหม่ๆ
ทั้งเจ้าเสือ ยีราฟ จนถึงเจ้ามดคันไฟ
สัตว์ทุกตัวต่างมีเสียงเพลงในหัวใจ
ร้องเพลง บรรเลงเพลง เบิกบาน แสนสุขเสียนี่กระไร
.....กระต่ายน้อยพอใจ และไม่เบื่อ..
กระต่ายน้อยสมหวังดังฝันแล้วล่ะ

“ความสุขจากเสียงเพลง” นี่แหละความฝัน

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน.... กระต่ายน้อยฟังเสียงของหัวใจอีกครั้ง
วันนี้เสียงหัวใจของกระต่ายน้อย.....เต้นแผ่วเบา
ฝันที่ไขว่คว้า.....เมื่อได้มันมา...มันก็เป็นเพียงฝันอันเก่า
กระต่ายน้อยยังไม่มีคำตอบให้กับตนเอง
ความรู้สึกตอนนี้มันว่างเปล่า
มันเริ่มฝันในสิ่งใหม่
แล้วกระต่ายน้อยจะเดินทางตามหาฝันดีไหม


เริ่มต้นเช้าวันใหม่ กระต่ายน้อยเฝ้าครุ่นคิดถึงอนาคตของตนเอง
กระต่ายน้อยจะอยู่ หรือกระต่ายน้อยจะไป
แต่.....ที่นี่ก็ให้อะไรกับกระต่ายน้อยมากมาย และฝันของมันเป็นจริงได้
ที่นี่มีเสียงเพลง ที่ทำให้กระต่ายน้อยได้รื่นเริงและมีความสุข
แต่กระต่ายน้อยยังคงรู้สึกว่า....มีความฝันบางอย่าง
ที่มากกว่าความสุขแบบนี้ แล้วมันคืออะไรล่ะ



สิ่ง



สิ่ง



สิ่ง


........สิ่งนั้น..........

กระต่ายน้อยรู้แล้วว่าตนเองต้องการตามหา "ความหวัง"
จากที่ไหนสักแห่ง ที่ไม่ใช่ป่าแห่งเสียงเพลงอีกต่อไป
กระต่ายน้อยตัดสินใจจากป่าแห่งเสียงเพลง แม้จะยังอาลัย
และมุ่งหน้าสู่ทิศใต้......... ที่จะทำให้มันก้าวไปสู่ฝันอันใหม่
ถึงแม้จะไม่ตลอดไป
ขอแค่ให้มันทำได้ดังฝันบ้าง............ก็เท่านั้น

กระต่ายน้อยออกเดินทางไป
ระหว่างทางได้พบ ผู้คน ฝูงสัตว์มากมาย
ส่วนใหญ่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
แต่มีบางส่วนที่ขับไล่
กระต่ายน้อยเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
ใช่สิ กระต่ายน้อยก็เป็น


แค่



แค่

แค่

.......กระต่ายตัวหนึ่ง.....

แต่กระต่ายน้อยก็ยังดีใจ ที่ในความโชคร้าย
ก็ยังมีความโชคดี
และกระต่ายน้อยเชื่อว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสมอ


กระต่ายน้อยได้เจอกับป่าไม้ใหญ่แห่ง "ความหวัง"
มันสูดกลิ่นของความหวัง เข้าไปเต็มปอด
ช่างหอมหวน เย้ายวน เสียนี่กระไร
กระต่ายน้อยพอใจกับป่าใหญ่ที่มาเยือน
เหล่าฝูงสัตว์ใหญ่น้อยคอยอยู่เป็นเพื่อน
ในที่สุดมันก็ได้มีความสุขอีกครั้ง

เอาล่ะ......คราวนี้มันคงจะได้พักยาวเสียที
เหน็ดเหนื่อยและตามหามานานแล้วกับชีวิตแบบนี้
ถึงไม่มีความมั่งคั่ง ไม่มีเสียงเพลงอันดัง
แต่กระต่ายน้อยก็มีความสุข เพราะกระต่ายน้อยมีความหวัง
กระต่ายน้อยจะทำความเพียรพร้อมกับบรรเลงดนตรี
ให้สัตว์ในป่าแห่งนี้ ได้เปรมปรีดิ์ร่วมกัน
การเดินทางของกระต่ายน้อยอาจจะสิ้นสุด
หรืออาจจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น...ขึ้นอยู่กับกระต่ายน้อยแล้วล่ะ
.....ว่าจะตัดสินใจอย่างไร.....



น่าเคารพในความกล้าที่จะฝันของเจ้ากระต่าย
และมันก็แน่จริงด้วยสิ
มันกล้าที่จะเดินออกไป
แสวงหาในสิ่งที่ใช่ด้วยใจที่มุ่งมั่น
และไม่ลืมที่จะนำสิ่งดีๆอันมีค่า
จากประสบการณ์ของตนถ่ายทอด
และแบ่งปันให้ผู้อื่นด้วย

แต่ในความเป็นจริงเป็นไปไม่ได้
ที่ป่าสุดท้ายจะมีทุกอย่างครบครันดังฝัน
มันเป็นกฎแห่งธรรมชาติที่ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ
(Nobody is perfect)
ตามหาต่อไปเถิดเจ้ากระต่ายน้อย
แล้วเจ้าจะเข้าใจธรรมชาติ
ของสรรพสิ่งในสักวัน



“คนบางคนอาจจะใช้เวลาในการตามหาความฝัน พร่ำเพ้อถึง “อนาคต”
มากกว่าการทำสิ่งที่มีอยู่หรือ “ปัจจุบัน” ให้ดีที่สุด ”


“คนบางคนอาจมีความสุขกับการเดินทางที่ไม่สิ้นสุด
ตราบใดที่เขายังมีความหวัง”

....เคารพเสมอ....