พ่อมดทองดีกับเสื้อผ้าชุดใหม่

พ่อมดทองดีกับเสื้อผ้าชุดใหม่

ทองดีเป็นลูกของพ่อมดทองสุขปีนี้เขามีอายุครบ 5 ขวบพอดี ถึงเวลาที่ต้องไปโรงเรียนอนุบาลพ่อมด

พ่อมดทองสุขจึงพาทองดีไปซื้อชุดนักเรียนที่ตลาด เมื่อกลับถึงบ้าน เขาจึงเอาถุงกระดาษที่แม่ค่าให้ออกมาดู

ปรากฎว่าข้างในมี กางเกง เสื้อ ถุงเท้า รองเท้า กระเป๋า สมุด ดินสอ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน แก้วน้ำ ผ้าเช็ดตัว แล้วพ่อมดทองสุขก็เก็บอุปกรณ์เครื่องใช้เข้ากระเป๋า ยกเว้นเสื้อ กางเกง ถุงเท้า รองเท้า

พ่อมดทองดี ไม่เคยใส่เสื้อผ้าเองเลย ทุกครั้งเวลาแต่งตัวพ่อมดทองสุขจะทำให้ เหลือเวลาอีก 5 วัน ก็จะเปิดเรียนแล้ว ถ้าเรายังแต่งตัวไม่เป็นต้องอายเพื่อนที่โรงเรียนแน่ ๆ เลย

พ่อมดทองสุขเริ่มฝึกใส่เสื้อผ้าเอง เขาหยิบเอากางเกงขึ้นมา แต่ไม่รู้จะใส่ยังไง ตอนที่พ่อทำให้ก็ลืมดูด้วยสิ ทั้งวันพ่อมดทองดีก็ได้แต่นั่งดูกางเกงนักเรียน เหลือเวลาอีก 4 วัน ก็จะเปิดเรียนแล้ว ถ้าเรายังแต่งตัวไม่เป็นต้องอายเพื่อนที่โรงเรียนแน่ ๆ เลย

พ่อมดทองสุขจึงหยิบกางเกงขึ้นมาแล้วลองสวมกางเกงดู แต่ทำไมเป็นแบบนี้ ขาทั้งสองของพ่อมดทองดีเข้าไปอยู่ในขากางข้างเดียวกัน แล้วจะไปโรงเรียนได้ยังไง หรือว่าเราใส่ผิด ไหนลองเปลี่ยนใหม่ดูดีกว่า อย่างนี้ใช่หรือเปล่า แต่ทำไมมองไม่เห็นซิปกางเกงเลย ถ้ามันอยู่ข้างหลังแบบนี้แล้วเราจะใส่ได้ยังไง ต้องลองเปลี่ยนเอามาไว้ข้างหน้าดู ไชโยใส่ได้แล้ว

พ่อมดทองสุขจึงหยิบเสื้อขึ้นมาดู แล้วเจ้าเสื้อใส่ยังไง ใส่เหมือนกางเกงหรือเปล่านะ

พ่อมดทองสุขจึงลองใส่เสื้อ ใส่ได้แล้ว แต่เจ้ากระดุมนี้เขาต้องติดยังไง วันนั้นทั้งวันพ่อมดทองดีก็ยังติดกระดุมเสื้อไม่ได้เหลือเวลาอีก 3 วัน ก็จะเปิดเรียนแล้ว ถ้าเรายังแต่งตัวไม่เป็นต้องอายเพื่อนที่โรงเรียนแน่ ๆ เลย

แล้วพ่อมดทองดีก็หยิบเสื้อมาใส่แล้วพยายามติดกระดุมเม็ดที่หนึ่ง เวลาผ่านไปนานมากจนทำให้พ่อมดทองดีรู้สึกหมดหวัง พ่อมดทองดีได้แต่นั่งมองเสื้อนักเรียนไม่รู้จะทำยังไง ในที่สุดพ่อมดทองดีก็ตัดสินใจลองใหม่อีกครั้ง ติดกระดุมได้แล้วหนึ่งเม็ด แล้วเวลาไม่นานนักพ่อมดทองดีก็สามารถติดกระดุมเม็ดที่สอง เม็ดที่สาม เม็ดที่สี่ และกระดุมเม็ดสุดท้ายคือเม็ดที่ห้า

จากนั้นพ่อมดทองดีจึงหยิบถุงเท้าขึ้นมา แล้วก็ลองใส่ถุงเท้า ดูท่าแล้วเจ้านี้คงไม่ยาก อย่างนี้ใช่หรือเปล่านะ ดูแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ไหนลองม้วน ๆ ๆ ดูซิ อ๋อ...ต้องอย่างนี้ถึงจะถูก พ่อมดทองดีมีความสุขมากและเหนื่อยมากไม่มีแรงพอที่จะแต่งตัวได้อีก แล้วพ่อมดทองดีก็เผลอหลับไป ทั้งที่อยู่ในชุดนักเรียน

วันต่อมาพ่อมดทองดีตื่นแต่เช้าเพื่อมาฝึกแต่งตัว เหลือแค่รองเท้าเท้านั้นคงไม่ยากหรอก พ่อมดทองดีจึงหยิบรองเท้าขึ้นมาดู และสงสัยว่าจะใส่ยังไง เพราะว่า มีรองเท้า 2 ข้าง แต่ละข้างมีรู 10 รู หนึ่งข้างมี 10 รู สองข้างก็มี 20 รู อีกอย่างพ่อมดทองดีเคยใส่แต่รองเท้าที่ไม่มีร

และนี้เขาบอกว่าเป็นเชือกร้อยรองเท้า แล้วจะร้อยยังไง เพราะเชือกมี 2 เส้น เชือกสองเส้นกับรู 20 รู ..โอ้ยปวดหัว

พ่อมดทองดีนั่งมองรองเท้า นับเชือกรองเท้า นับรูรองเท้า กลับไปกลับมาถูกบ้างผิดบ้าง ก็คิดไม่ออกสักที วันนั้นทั้งวันพ่อมดทองดีใส่ร้องเท้าไม่ได้เลยเพราะมัวแต่นั่งนับรูรองเท้า เหลือเวลาอีก 2 วัน ก็จะเปิดเรียนแล้ว ถ้าเรายังแต่งตัวไม่เป็นต้องอายเพื่อนที่โรงเรียนแน่ ๆ เลย

พ่อมดทองดีจึงหยิบรองเท้าขึ้นมาแล้วก็เริ่มใส่รองเท้า ใส่แบบนี้ถูกหรือเปล่านะ ไม่ถูก ใส่แบบนี้ถูกหรือเปล่านะ ไม่ถูก แล้วเขาใส่กันแบบไหน วันนี้ลองมาหลายวิธีแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้สักที เหลือเวลาอีก 1 วัน ก็จะเปิดเรียนแล้ว ถ้าเรายังแต่งตัวไม่เป็นต้องอายเพื่อนที่โรงเรียนแน่ ๆ เลย

พ่อมดทองดีพยายามอีครั้ง ทันใดนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น พ่อมดทองสุขนั้นเอง พ่อมดทองดีจึงขอให้พ่อช่วยสอนวิธีใส่รองเท้า เพราะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้ว

พ่อมดทองสุขจึงเดินไปหยิบรองเท้าของตัวเองมา แล้วนั่งลงข้าง ๆ พ่อมดทองดี ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มพร้อม ๆ กันนะ

ขั้นที่ 1 ร้อยเชือกเข้าไปในรู้แบบนี้ แบ่งเชือกให้ยาวเท่า ๆ กัน จากนั้นก็เริ่มร้อยเชื่อเข้าไปทีละรู ไปเรื่อย ๆ

ขั้นที่ 2 เมื่อร้อยเชือกจนครบแล้ว เราก็มัดเชือกให้เป็นปมแบบหูกระต่าย เวลาเราถอดรองเท้าจะได้ถอดง่าย

เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันที่ต้องไปโรงเรียน พ่อมดทองดีตื่นแต่เช้ารีบอาบน้ำ แล้วก็แต่งตัวไปโรงเรียน พอถึงเวลาเรียนคุณครูให้ทุกคนถอดรองเท้าก่อนเข้าห้อง พ่อมดทองดีรู้สึกเป็นกังวลมาก เขานึกถึงเวลาที่ต้องใส่ร้องเท้า ต้องมัดเชือก

แล้วเมื่อถึงเวลาที่คุณครูให้ทุกคนออกมาเล่นสนามเด็กเล่น พ่อมดทองดีไม่กล้าออกไป เพราะกลัวใส่รองเท้าไม่เป็น กลัวเพื่อน ๆ รู้ กรกะทั่งคุณครูเดินมาพบและชวนให้พ่อมดทองดีออกไปใส่รองเท้า

พอออกมาที่ชั้นวางรองเท้า พ่อมดทองดีก็ต้องแปลกใจ เพราะเห็นเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ยังไม่ได้ไปเล่นกันเลย ทุกคนกำลังง่วนกับการพยายามใส่รองเท้าของตัวเอง จึงทำให้พ่อมดทองดียิ้มออกมาได้ และรู้แล้วว่าเพื่อน ๆ ส่วนมากก็ยังใส่รองเท้าได้ไม่คล่องเหมือนกัน

พ่อมดทองดีนึกถึงคำพูดของพ่อ “ตอนนี้ลูกยังเป็นเด็กอยู่ ฝึกแต่งตัวเองบ่อย ๆ แล้วจะทำได้เอง” ขอบคุณครับพ่อ พ่อมดทองดีนึกขอบคุณพ่อในใจ

พรรณทิพย์พา ทองมี :)